مردان به آب تیغ شهادت وضو کنند از صائب تبریزی غزل 4221
1. مردان به آب تیغ شهادت وضو کنند
تا بی غبار سجده بر آن خاک کو کنند
روزی که زخم کاهکشان را رفوکنند از صائب تبریزی غزل 4222
1. روزی که زخم کاهکشان را رفوکنند
بر روی چاک سینه ما در فروکنند
گیرم نقاب دور ز سیمای او کنند از صائب تبریزی غزل 4223
1. گیرم نقاب دور ز سیمای او کنند
کو چشمی آنچنان که تماشای او کنند
این ناکسان که فخر به اجداد می کنند از صائب تبریزی غزل 4224
1. این ناکسان که فخر به اجداد می کنند
از رو به پشت نامه دلی شاد می کنند
مستان که رو در آینه جام می کنند از صائب تبریزی غزل 4225
1. مستان که رو در آینه جام می کنند
خونها ز غصه در دل ایام می کنند
یوسف رخان ز شوق سراغ تومی کنند از صائب تبریزی غزل 4226
1. یوسف رخان ز شوق سراغ تومی کنند
از پیرهن فتیله داغ تومی کنند
نازک لبان سخن به زبان تو می کنند از صائب تبریزی غزل 4227
1. نازک لبان سخن به زبان تو می کنند
این غنچه ها نظر به دهان تو می کنند
مردان نظر سیاه به دنیا نمی‌کنند از صائب تبریزی غزل 4228
1. مردان نظر سیاه به دنیا نمی‌کنند
روز سفید خود شب یلدا نمی‌کنند
چشمی کز انتظار سفیدش نمی کنند از صائب تبریزی غزل 4229
1. چشمی کز انتظار سفیدش نمی کنند
آیینه دار صبح امیدش نمی کنند
آمد بهار وخلق به گلزار می روند از صائب تبریزی غزل 4230
1. آمد بهار وخلق به گلزار می روند
دیوانگان به دامن کهسار می روند
کی دلبران زصحبت دل سیر می شوند از صائب تبریزی غزل 4231
1. کی دلبران زصحبت دل سیر می شوند
خوبان کجا ز آینه دلگیر می شوند
چشم طمع ندوخته حرصم به مال هند از صائب تبریزی غزل 4232
1. چشم طمع ندوخته حرصم به مال هند
پایم به گل فرو شده از برشکال هند