حیران عشق او زر وگوهر چه می کند از صائب تبریزی غزل 4197
1. حیران عشق او زر وگوهر چه می کند
آن را که آرزو نبود زر چه می کند
از کف عنان گذاشته منزل چه می کند از صائب تبریزی غزل 4198
1. از کف عنان گذاشته منزل چه می کند
موج رمیده دامن ساحل چه می کند
تیغ زبان به عاشق حیران چه می‌کند از صائب تبریزی غزل 4199
1. تیغ زبان به عاشق حیران چه می‌کند
با پای خفته خار مغیلان چه می‌کند
با عاشقان عداوت گردون چه می کند از صائب تبریزی غزل 4200
1. با عاشقان عداوت گردون چه می کند
چشم بدحجاب به جیحون چه می کند
با طفل آنچه جنبش گهواره می‌کند از صائب تبریزی غزل 4201
1. با طفل آنچه جنبش گهواره می‌کند
بی‌طاقتی به این دل آواره می‌کند
ریزش چو شیشه هرکه به آوازه می کند از صائب تبریزی غزل 4202
1. ریزش چو شیشه هرکه به آوازه می کند
در هرپیاله زخم مرا تازه می کند
دل را نگاه گرم تو دیوانه می کند از صائب تبریزی غزل 4203
1. دل را نگاه گرم تو دیوانه می کند
آیینه را رخ تو پریخانه می کند
هر چند یار ما همه جا جلوه می کند از صائب تبریزی غزل 4204
1. هر چند یار ما همه جا جلوه می کند
نتوان دلیر گفت کجا جلوه می کند
عاشق حذر ز آتش سودا نمی کند از صائب تبریزی غزل 4205
1. عاشق حذر ز آتش سودا نمی کند
مجنون ز چشم شیر محابا نمی کند
زاهد هوای عالم بالا نمی کند از صائب تبریزی غزل 4206
1. زاهد هوای عالم بالا نمی کند
این رود خشک روی به دریا نمی کند
عاشق حذر ز دیده اختر نمی کند از صائب تبریزی غزل 4207
1. عاشق حذر ز دیده اختر نمی کند
از آتش احتراز سمندر نمی کند
الفت به عاشقان سگ آن کو نمی‌کند از صائب تبریزی غزل 4208
1. الفت به عاشقان سگ آن کو نمی‌کند
وحشت رَم از طبیعت آهو نمی‌کند