مست است وخنده بر من مهجور می کند از صائب تبریزی غزل 4185
1. مست است وخنده بر من مهجور می کند
کان نمک ببین چه به ناسور می کند
پیمانه چاره سر پرشور می کند از صائب تبریزی غزل 4186
1. پیمانه چاره سر پرشور می کند
آتش علاج خانه زنبور می کند
تقدیر قطع رشته تدبیر می کند از صائب تبریزی غزل 4187
1. تقدیر قطع رشته تدبیر می کند
تدبیر ساده لوح چه تقدیر می کند
بر باد می دهد سر بی مغز چون حباب از صائب تبریزی غزل 4188
1. بر باد می دهد سر بی مغز چون حباب
هر کس برای کسب هوا سیر می کند
عاشق کجا به شکوه دهن باز می‌کند از صائب تبریزی غزل 4189
1. عاشق کجا به شکوه دهن باز می‌کند
این کبک خنده بر رخ شهباز می‌کند
از نسبت عذار تو گل ناز می‌کند از صائب تبریزی غزل 4190
1. از نسبت عذار تو گل ناز می‌کند
سنبل به بال زلف تو پرواز می‌کند
هر غافلی که خنده به آواز می‌کند از صائب تبریزی غزل 4191
1. هر غافلی که خنده به آواز می‌کند
چون کبک رهنمایی شهباز می‌کند
نازش کسی که بر پدر خویش می کند از صائب تبریزی غزل 4192
1. نازش کسی که بر پدر خویش می کند
سلب نجابت از گهرخویش می کند
هردم نه بی سبب دل ما رقص می کند از صائب تبریزی غزل 4193
1. هردم نه بی سبب دل ما رقص می کند
کز شوق کعبه قبله نما رقص می کند
با مردم آنچه شعله ادراک می کند از صائب تبریزی غزل 4194
1. با مردم آنچه شعله ادراک می کند
کی برق خانه سوز به خاشاک می کند
جان رمیده جسم گران را چه می کند از صائب تبریزی غزل 4195
1. جان رمیده جسم گران را چه می کند
تیر ز شست جسته کمان را چه می کند
با خاطر گرفته کدورت چه می کند از صائب تبریزی غزل 4196
1. با خاطر گرفته کدورت چه می کند
با کوه درد سنگ ملامت چه می کند