چون غنچه هر که سربه گریبان نمی کشد از صائب تبریزی غزل 4114
1. چون غنچه هر که سربه گریبان نمی کشد
از باغ برگ عیش به دامان نمی کشد
یک دل ز ناوک مژه او رها نشد از صائب تبریزی غزل 4115
1. یک دل ز ناوک مژه او رها نشد
این تیر کج ز هیچ شکاری خطا نشد
خط ترا که دید که زیر و زبر نشد از صائب تبریزی غزل 4116
1. خط ترا که دید که زیر و زبر نشد
این رشته راکه یافت که بی پاوسرنشد
چون چشم خوابناک که شوخی ازو چکد از صائب تبریزی غزل 4117
1. چون چشم خوابناک که شوخی ازو چکد
از آرمیدن دل من جستجو چکد
شرم از نگاه آن گل سیراب می چکد از صائب تبریزی غزل 4118
1. شرم از نگاه آن گل سیراب می چکد
زان تیغ الحذر که ازو آب می چکد
از جلوه تو برگ ز پیوند بگسلد از صائب تبریزی غزل 4119
1. از جلوه تو برگ ز پیوند بگسلد
نشو ونما ز نخل برومند بگسلد
ساقی به یک پیاله که وقت سحر رساند از صائب تبریزی غزل 4120
1. ساقی به یک پیاله که وقت سحر رساند
ما را ازین جهان به جهان دگر رساند
دل را کجا به زلف رسا می توان رساند از صائب تبریزی غزل 4121
1. دل را کجا به زلف رسا می توان رساند
این پا شکسته را به کجا می توان رساند
طی شد زمان پیری ودل داغدار ماند از صائب تبریزی غزل 4122
1. طی شد زمان پیری ودل داغدار ماند
صیقل شکست وآینه ام در غبار ماند
از همت بلند اثر در جهان نماند از صائب تبریزی غزل 4123
1. از همت بلند اثر در جهان نماند
یک سرو در سراسر این بوستان نماند
نه آسمان سبو کش میخانه تواند از صائب تبریزی غزل 4124
1. نه آسمان سبو کش میخانه تواند
در حلقه تصرف پیمانه تواند
جمعی که دل به طره طرار بسته اند از صائب تبریزی غزل 4125
1. جمعی که دل به طره طرار بسته اند
اول کمر به رشته زنار بسته اند