از چشم ودل کی آن گل سیراب بگذرد از صائب تبریزی غزل 4055
1. از چشم ودل کی آن گل سیراب بگذرد
خودبین کجا ز آینه وآب بگذرد
از کوچه ای که آن گل بی خار بگذرد از صائب تبریزی غزل 4056
1. از کوچه ای که آن گل بی خار بگذرد
موج لطافت از سر دیوار بگذرد
زان قامت بلند نظر باز نگذرد از صائب تبریزی غزل 4057
1. زان قامت بلند نظر باز نگذرد
زین سرو هیچ مرغ به پرواز نگذرد
آن راکه چشم مست تو بی اختیارکرد از صائب تبریزی غزل 4058
1. آن راکه چشم مست تو بی اختیارکرد
آسوده اش ز پرسش روز شمار کرد
پیش نسیم صبح گل آغوش باز کرد از صائب تبریزی غزل 4059
1. پیش نسیم صبح گل آغوش باز کرد
از پاکدامنان نتوان احتراز کرد
تیغ ستم ببین چه به زلف ایاز کرد از صائب تبریزی غزل 4060
1. تیغ ستم ببین چه به زلف ایاز کرد
پا از گلیم خویش نبایددراز کرد
مجنون نظر به شوخی چشم غزال کرد از صائب تبریزی غزل 4061
1. مجنون نظر به شوخی چشم غزال کرد
یاد آمدش ز وحشت لیلی وحال کرد
داغی که کوه را جگر گرم لاله کرد از صائب تبریزی غزل 4062
1. داغی که کوه را جگر گرم لاله کرد
گردون سنگدل به دل ما حواله کرد
خرم کسی که قصر اقامت بنا نکرد از صائب تبریزی غزل 4063
1. خرم کسی که قصر اقامت بنا نکرد
رفت از میان چو گل کمر خویش وا نکرد
خوش وقت قطره ای که زدریا سفر نکرد از صائب تبریزی غزل 4064
1. خوش وقت قطره ای که زدریا سفر نکرد
آواره خویش را به هوای گهر نکرد
دل آب گشت وتربیت دانه ای نکرد از صائب تبریزی غزل 4065
1. دل آب گشت وتربیت دانه ای نکرد
این شمع مرد و گریه مستانه ای نکرد
هر کس ز قید تن دل روشن برآورد از صائب تبریزی غزل 4066
1. هر کس ز قید تن دل روشن برآورد
اخگر برون ز توده خاکستر آورد