رخ تو در دل شبها اگر سفید شود از صائب تبریزی غزل 3971
1. رخ تو در دل شبها اگر سفید شود
عجب که ماه ز خجلت دگر سفید شود
کسی که کشته آن تیغ آبدار شود از صائب تبریزی غزل 3972
1. کسی که کشته آن تیغ آبدار شود
اگر چه قطره بود بحر بیکنار شود
دل فسرده ز داغ آتشین عذار شود از صائب تبریزی غزل 3973
1. دل فسرده ز داغ آتشین عذار شود
که سنگ دیده ور از خرده شرارشود
اگر کسی متوسل به چاره ساز شود از صائب تبریزی غزل 3974
1. اگر کسی متوسل به چاره ساز شود
هم از طبیب و هم از چاره بی نیاز شود
سری که خالی از اندیشه محال شود از صائب تبریزی غزل 3975
1. سری که خالی از اندیشه محال شود
ز فیض عشق پریخانه خیال شود
غبار معصیت از عفو پایمال شود از صائب تبریزی غزل 3976
1. غبار معصیت از عفو پایمال شود
چو سیل واصل دریا شود زلال شود
گرسنه چشم کجا سیر از نوال شود از صائب تبریزی غزل 3977
1. گرسنه چشم کجا سیر از نوال شود
که بر حریص لب نان لب سؤال شود
سخن بجا چو بود رتبه اش زیاده شود از صائب تبریزی غزل 3978
1. سخن بجا چو بود رتبه اش زیاده شود
کز اعتبار فتد چون نگین پیاده شود
چو غنچه هر که درین گلستان گشاده شود از صائب تبریزی غزل 3979
1. چو غنچه هر که درین گلستان گشاده شود
مرا به خنده شادی دهان گشاده شود
شکوه بحر ز امواج آشکاره شود از صائب تبریزی غزل 3980
1. شکوه بحر ز امواج آشکاره شود
یکی هزار شود دل چو پاره پاره شود
به چشم شوخ رگ خواب تازیانه شود از صائب تبریزی غزل 3981
1. به چشم شوخ رگ خواب تازیانه شود
که خاروخس چوبه آتش رسد زبانه شود
اسیر عشق تو دلتنگ از الم نشود از صائب تبریزی غزل 3982
1. اسیر عشق تو دلتنگ از الم نشود
حجاب خنده این کبک کوه غم نشود