فغان ز سینه آسوده محشر انگیزد از صائب تبریزی غزل 3829
1. فغان ز سینه آسوده محشر انگیزد
گرستن از جگر گرم، کوثر انگیزد
ترا که روی به خلق است از خدا چه رسد؟ از صائب تبریزی غزل 3830
1. ترا که روی به خلق است از خدا چه رسد؟
به پشت آینه پیداست کز صفا چه رسد
شراب لعل به آن لعل جانفزا نرسد از صائب تبریزی غزل 3831
1. شراب لعل به آن لعل جانفزا نرسد
که آب تلخ به سرچشمه بقا نرسد
به گرد گریه من ابر درفشان نرسد از صائب تبریزی غزل 3832
1. به گرد گریه من ابر درفشان نرسد
به آه حسرت من برق خوش عنان نرسد
ز آه کام دو عالم مرا مهیا شد از صائب تبریزی غزل 3833
1. ز آه کام دو عالم مرا مهیا شد
ازین کلید دو صد در به روی من وا شد
شکوفه از افق شاخسار پیدا شد از صائب تبریزی غزل 3834
1. شکوفه از افق شاخسار پیدا شد
ستاره سحر نوبهار پیدا شد
ز طرف روی تو خط سیاه پیدا شد از صائب تبریزی غزل 3835
1. ز طرف روی تو خط سیاه پیدا شد
در آفتاب قیامت پناه پیدا شد
زخط عذار تو بی آب وتاب خواهد شد از صائب تبریزی غزل 3836
1. زخط عذار تو بی آب وتاب خواهد شد
زهاله ماه تو پا در در رکاب خواهد شد
اگر چنین سخن ما بلند خواهد شد از صائب تبریزی غزل 3837
1. اگر چنین سخن ما بلند خواهد شد
زبان جرأت منصور بند خواهد شد
وفا طلب زجهان فنا نباید شد از صائب تبریزی غزل 3838
1. وفا طلب زجهان فنا نباید شد
امیدوار به این بیوفا نباید شد
به روی گرم تو آیینه تا برابر شد از صائب تبریزی غزل 3839
1. به روی گرم تو آیینه تا برابر شد
بهشت روی ترا چشمه سار کوثر شد
ز باده چهره ساقی جهان دیگر شد از صائب تبریزی غزل 3840
1. ز باده چهره ساقی جهان دیگر شد
زقطره های عرق گلستان دیگر شد