خوش است حس که در پرده حیا باشد از صائب تبریزی غزل 3853
1. خوش است حس که در پرده حیا باشد
که بدنماست پریزاد خودنماباشد
زخاکساری دل برقرار خودباشد از صائب تبریزی غزل 3854
1. زخاکساری دل برقرار خودباشد
گهرزگردیتیمی حصارخودباشد
زانقلاب دل آسوده بیشتر باشد از صائب تبریزی غزل 3855
1. زانقلاب دل آسوده بیشتر باشد
کمند وحدت ما موجه خطر باشد
خوشا دلی که دراودرد را گذر باشد از صائب تبریزی غزل 3856
1. خوشا دلی که دراودرد را گذر باشد
خوشا سری که سزاوار دردسر باشد
مرا که سایه خم سایه کمر باشد از صائب تبریزی غزل 3857
1. مرا که سایه خم سایه کمر باشد
چه احتیاج به سرسایه دگر باشد
فروغ گوهر چرخ از جلای دل باشد از صائب تبریزی غزل 3858
1. فروغ گوهر چرخ از جلای دل باشد
صفای روی زمین در صفای دل باشد
مرا جلای دل از چشم خونفشان باشد از صائب تبریزی غزل 3859
1. مرا جلای دل از چشم خونفشان باشد
که آب صیقل خاک است تا روان باشد
زبستگی دل آگاه شادمان باشد از صائب تبریزی غزل 3860
1. زبستگی دل آگاه شادمان باشد
که لال را ز ده انگشت ترجمان باشد
ز چهره حال دل زار من عیان باشد از صائب تبریزی غزل 3861
1. ز چهره حال دل زار من عیان باشد
که از شکستن دل رنگ ترجمان باشد
دل گشاده من گلستان من باشد از صائب تبریزی غزل 3862
1. دل گشاده من گلستان من باشد
سراب من نفس خونچکان من باشد
مرا امید نشاط از سپهر چون باشد از صائب تبریزی غزل 3863
1. مرا امید نشاط از سپهر چون باشد
که ماه عید در او نعل واژگون باشد
حیات من سخنهای دلنشین باشد از صائب تبریزی غزل 3864
1. حیات من سخنهای دلنشین باشد
غذای من چو صدف گوهر ثمین باشد