جنون من ز نسیم بهار کامل شد از صائب تبریزی غزل 3841
1. جنون من ز نسیم بهار کامل شد
حذر کنید که دیوانه بی سلاسل شد
زچهره ات عرق شرم چشم حیران شد از صائب تبریزی غزل 3842
1. زچهره ات عرق شرم چشم حیران شد
خط از لب تو سیه مست آب حیوان شد
زگریه آینه هر دلی که روشن شد از صائب تبریزی غزل 3843
1. زگریه آینه هر دلی که روشن شد
چو اشک، مردمک حلقه های شیون شد
ز برق حسن تو هر خار نخل ایمن شد از صائب تبریزی غزل 3844
1. ز برق حسن تو هر خار نخل ایمن شد
ز عارض تو چراغ بهار روشن شد
فغان که وحشی من مانده از رمیدن شد از صائب تبریزی غزل 3845
1. فغان که وحشی من مانده از رمیدن شد
چو نقش پای زمین گیر آرمیدن شد
زخنده دل به لعب لعل یار مفتون شد از صائب تبریزی غزل 3846
1. زخنده دل به لعب لعل یار مفتون شد
کباب را زنمک شوق آتش افزون شد
رخ بهار ز ته جرعه توگلگون شد از صائب تبریزی غزل 3847
1. رخ بهار ز ته جرعه توگلگون شد
زدرد عشق تو رنگ خزان دگرگون شد
خوشم که خرده جان صرف یار جانی شد از صائب تبریزی غزل 3848
1. خوشم که خرده جان صرف یار جانی شد
دو روزه هستی من عمر جاودانی شد
اگر به بیخبری یار می توانی شد از صائب تبریزی غزل 3849
1. اگر به بیخبری یار می توانی شد
ز هرچه هست خبردار می توانی شد
زصدق اگر نفس صبحگاه خواهی شد از صائب تبریزی غزل 3850
1. زصدق اگر نفس صبحگاه خواهی شد
ز چشم شور فلک مد آه خواهی شد
فغان که هستی ما خرج آشنایی شد از صائب تبریزی غزل 3851
1. فغان که هستی ما خرج آشنایی شد
بهار عمر به تاراج بینوایی شد
به خاک دیر جبینی که آشنا باشد از صائب تبریزی غزل 3852
1. به خاک دیر جبینی که آشنا باشد
اگر به کعبه رود روی بر قفا باشد