ازین بساط کسی شادمانه برخیزد از صائب تبریزی غزل 3817
1. ازین بساط کسی شادمانه برخیزد
که از سر دو جهان عارفانه برخیزد
ز جلوه تو چو سیلاب الامان خیزد از صائب تبریزی غزل 3818
1. ز جلوه تو چو سیلاب الامان خیزد
ز پیش راه تو چون گرد آسمان خیزد
به ناله ای ز دل ما چه درد می خیزد؟ از صائب تبریزی غزل 3819
1. به ناله ای ز دل ما چه درد می خیزد؟
ز یک نسیم چه مقدار گرد می خیزد؟
همیشه از دل من آه سرد می خیزد از صائب تبریزی غزل 3820
1. همیشه از دل من آه سرد می خیزد
ازین خرابه شب و روز گرد می خیزد
به گریه کی ز دل من غبار می خیزد؟ از صائب تبریزی غزل 3821
1. به گریه کی ز دل من غبار می خیزد؟
به آب چشم چه گل از مزار می خیزد؟
ز جوش نشأه ز مغزم بهار می خیزد از صائب تبریزی غزل 3822
1. ز جوش نشأه ز مغزم بهار می خیزد
ز فیض اشک گلم از کنار می خیزد
به می غم از دل افگار برنمی خیزد از صائب تبریزی غزل 3823
1. به می غم از دل افگار برنمی خیزد
به آب از آینه زنگار برنمی خیزد
لبت ز خنده دندان نما گهر ریزد از صائب تبریزی غزل 3824
1. لبت ز خنده دندان نما گهر ریزد
تبسم تو در آب گهر شکر ریزد
ز جلوه تو دل آسمان فرو ریزد از صائب تبریزی غزل 3825
1. ز جلوه تو دل آسمان فرو ریزد
گل ستاره چو برگ خزان فرو ریزد
عرق نه از رخ آن گلعذار می ریزد از صائب تبریزی غزل 3826
1. عرق نه از رخ آن گلعذار می ریزد
ستاره از فلک فتنه بار می ریزد
ز جلوه تو دل روزگار می ریزد از صائب تبریزی غزل 3827
1. ز جلوه تو دل روزگار می ریزد
بنای صبر و شکیب و قرار می ریزد
به عارض تو که رنگ نگاه می ریزد؟ از صائب تبریزی غزل 3828
1. به عارض تو که رنگ نگاه می ریزد؟
که زهر ازان مژه های سیاه می ریزد