ترا کسی که به گلگشت بوستان آرد از صائب تبریزی غزل 3710
1. ترا کسی که به گلگشت بوستان آرد
خط مسلمی باغ از خزان آرد
جز آن دهن که ازو خنده سر برون آرد از صائب تبریزی غزل 3711
1. جز آن دهن که ازو خنده سر برون آرد
که دیده پسته که از خود شکر برون آرد؟
چه غم ز خاطر ما دیدنی برون آرد؟ از صائب تبریزی غزل 3712
1. چه غم ز خاطر ما دیدنی برون آرد؟
چه خار از دل ما سوزنی برون آرد؟
فروغ ذره به چشم من آب می آرد از صائب تبریزی غزل 3713
1. فروغ ذره به چشم من آب می آرد
که تاب شعشعه آفتاب می آرد؟
نظاره لب میگون خمار می آرد از صائب تبریزی غزل 3714
1. نظاره لب میگون خمار می آرد
گل عذار بتان خار خار می آرد
چه نکهت است که باد بهار می آرد؟ از صائب تبریزی غزل 3715
1. چه نکهت است که باد بهار می آرد؟
که هوش می بدر از دل، قرار می آرد
کجا به حال مرا چاره ساز می آرد؟ از صائب تبریزی غزل 3716
1. کجا به حال مرا چاره ساز می آرد؟
ز خویش هرکه مرا برده، باز می آرد
نشاط عالم فانی ملال می آرد از صائب تبریزی غزل 3717
1. نشاط عالم فانی ملال می آرد
چو لاله دل سیهی رنگ آل می آرد
جواب نامه ما را صبا نمی آرد از صائب تبریزی غزل 3718
1. جواب نامه ما را صبا نمی آرد
به چشم، کاغذی از توتیا نمی آرد
چنان کز آن لب خامش عتاب می بارد از صائب تبریزی غزل 3719
1. چنان کز آن لب خامش عتاب می بارد
ز آرمیدن ما اضطراب می بارد
طراوتی که ز رخسار یار می بارد از صائب تبریزی غزل 3720
1. طراوتی که ز رخسار یار می بارد
کجا ز ابر به چندین بهار می بارد؟
درشتی از فلک شیشه رنگ می بارد از صائب تبریزی غزل 3721
1. درشتی از فلک شیشه رنگ می بارد
زمانه ای است که از شیشه سنگ می بارد