زخ تو از نگه گرم خوش جلا گردد از صائب تبریزی غزل 3674
1. زخ تو از نگه گرم خوش جلا گردد
اگرچه نفس از آیینه بی صفا گردد
ز درد و داغ دل تیره خوش جلا گردد از صائب تبریزی غزل 3675
1. ز درد و داغ دل تیره خوش جلا گردد
ز گلخن آینه تار باصفا گردد
دل از سفر ز بد و نیک باخبر گردد از صائب تبریزی غزل 3676
1. دل از سفر ز بد و نیک باخبر گردد
به قدر آبله هر پای دیده ور گردد
ز می فروغ لب یار بیشتر گردد از صائب تبریزی غزل 3677
1. ز می فروغ لب یار بیشتر گردد
ز آب، آتش یاقوت شعله ور گردد
ز درد و داغ، دل تیره دیده ور گردد از صائب تبریزی غزل 3678
1. ز درد و داغ، دل تیره دیده ور گردد
زمین سوخته روشن به یک شرر گردد
ز چهره تو نگه داغدار برگردد از صائب تبریزی غزل 3679
1. ز چهره تو نگه داغدار برگردد
نسیم، سوخته زین لاله زار برگردد
تو سعی کن که دلت ساده از رقم گردد از صائب تبریزی غزل 3680
1. تو سعی کن که دلت ساده از رقم گردد
که دل چو پاک شد از نقش، جام جم گردد
ز بردباری من موج می شود لنگر از صائب تبریزی غزل 3681
1. ز بردباری من موج می شود لنگر
ز خاکساری من صدر آستان گردد
ز کاهلی به نظرها جوان گران گردد از صائب تبریزی غزل 3682
1. ز کاهلی به نظرها جوان گران گردد
که هرکه مانده شود بار کاروان گردد
ملایمت سپر خصم تندخو گردد از صائب تبریزی غزل 3683
1. ملایمت سپر خصم تندخو گردد
شراب شیشه شکن عاجز کدو گردد
ملایمت سپر خصم تندخو گردد از صائب تبریزی غزل 3684
1. ملایمت سپر خصم تندخو گردد
شراب شیشه شکن عاجز کدو گردد
ز چهره تو نظرها پرآب می‌گردد از صائب تبریزی غزل 3685
1. ز چهره تو نظرها پرآب می‌گردد
ز آتش تو جگرها کباب می‌گردد