سرو بستان حیا غنچه جبین می باید از صائب تبریزی غزل 3638
1. سرو بستان حیا غنچه جبین می باید
نرگس باغ ادب پرده نشین می باید
عاشق آزرده و محزون و غمین می باید از صائب تبریزی غزل 3639
1. عاشق آزرده و محزون و غمین می باید
صاحب گنج گهر تلخ جبین می باید
از تماشا دل افسرده ما نگشاید از صائب تبریزی غزل 3640
1. از تماشا دل افسرده ما نگشاید
گره از غنچه پیکان به صبا نگشاید
تا به مژگان نرسد اشک، نظر نگشاید از صائب تبریزی غزل 3641
1. تا به مژگان نرسد اشک، نظر نگشاید
از صدف تا نرود، چشم گهر نگشاید
بس که بیماری عشقم به رگ جان پیچید از صائب تبریزی غزل 3642
1. بس که بیماری عشقم به رگ جان پیچید
ساعدم رشته بر انگشت طبیبان پیچید
شوقم از نامه به وصل تو فزونتر گردید از صائب تبریزی غزل 3643
1. شوقم از نامه به وصل تو فزونتر گردید
نامه بر آتش من دامن دیگر گردید
نه همین دل ز سر زلف تو مفتون گردید از صائب تبریزی غزل 3644
1. نه همین دل ز سر زلف تو مفتون گردید
هرکه پیوست به این سلسله مجنون گردید
درد می را به من خاک نشین بگذارید از صائب تبریزی غزل 3645
1. درد می را به من خاک نشین بگذارید
از پی خیر بنایی به زمین بگذارید
لاله از رشک رخت خون جگر می گرید از صائب تبریزی غزل 3646
1. لاله از رشک رخت خون جگر می گرید
آتش از گرمی خوی تو شرر می گرید
چه عجب گر ز بهاران به نوایی نرسید از صائب تبریزی غزل 3647
1. چه عجب گر ز بهاران به نوایی نرسید
فیض خار سر دیوار به پایی نرسید
در جهان کس می عشرت نتوانست کشید از صائب تبریزی غزل 3648
1. در جهان کس می عشرت نتوانست کشید
آروز پای فراغت نتوانست کشید
تا نهال تو قدر از گلشن تقدیر کشید از صائب تبریزی غزل 3649
1. تا نهال تو قدر از گلشن تقدیر کشید
سرو را فاخته از طوق به زنجیر کشید