دل ما سلطنت فقر به سامان ندهد از صائب تبریزی غزل 3614
1. دل ما سلطنت فقر به سامان ندهد
ده ویرانه ما باج به سلطان ندهد
حسن از دیدن خود بر سر بیداد آید از صائب تبریزی غزل 3615
1. حسن از دیدن خود بر سر بیداد آید
کار شمشیر ز آیینه فولاد آید
بس که در سینه من تیر پی تیر آید از صائب تبریزی غزل 3616
1. بس که در سینه من تیر پی تیر آید
نفس از دل چو کشم ناله زنجیر آید
بر سر حرف، گر آن چشم فسون ساز آید از صائب تبریزی غزل 3617
1. بر سر حرف، گر آن چشم فسون ساز آید
با نفس سوختگی سرمه به آواز آید
بی خبر از در من یار مگر باز آید از صائب تبریزی غزل 3618
1. بی خبر از در من یار مگر باز آید
ور نه آن صبر که دارد که خبر باز آید؟
چشم دارم که مه نو سفرم باز آید از صائب تبریزی غزل 3619
1. چشم دارم که مه نو سفرم باز آید
روشنی بخش چراغ نظرم باز آید
چون قلم بر سر غمنامه هجران آید از صائب تبریزی غزل 3620
1. چون قلم بر سر غمنامه هجران آید
دل به جان، آه به لب، اشک به مژگان آید
بوی دل از نفس باد صبا می‌آید از صائب تبریزی غزل 3621
1. بوی دل از نفس باد صبا می‌آید
می‌توان یافت کز آن زلف دوتا می‌آید
حسن در پرده نیرنگ چرا می آید؟ از صائب تبریزی غزل 3622
1. حسن در پرده نیرنگ چرا می آید؟
گل بیرنگ به صد رنگ چرا می آید؟
به کف شعله اگر نقد شرر می‌آید از صائب تبریزی غزل 3623
1. به کف شعله اگر نقد شرر می‌آید
دل رم کرده ما هم ز سفر می‌آید
سرخوش از صحبت ارباب هوس می آید از صائب تبریزی غزل 3624
1. سرخوش از صحبت ارباب هوس می آید
شعله طور ز دلسوزی خس می آید
چشم آیینه گر از خواب بهم می آید از صائب تبریزی غزل 3625
1. چشم آیینه گر از خواب بهم می آید
مژه عاشق بیتاب بهم می آید