سر شوریده ز تسلیم به سامان گردد از صائب تبریزی غزل 3269
1. سر شوریده ز تسلیم به سامان گردد
دل پریشان نشود دیده چو حیران گردد
نفس سرکش چه خیال است به فرمان گردد؟ از صائب تبریزی غزل 3270
1. نفس سرکش چه خیال است به فرمان گردد؟
سگ دیوانه محال است نگهبان گردد
چون ز می صفحه رخسار تو گلگون گردد از صائب تبریزی غزل 3271
1. چون ز می صفحه رخسار تو گلگون گردد
چشم نظارگیان کاسه پر خون گردد
گر چنین خون دل ازان طره مشکین گردد از صائب تبریزی غزل 3272
1. گر چنین خون دل ازان طره مشکین گردد
شانه را دست در آن زلف نگارین گردد
گر چنین خون دل ازان طره مشکین گردد از صائب تبریزی غزل 3273
1. گر چنین خون دل ازان طره مشکین گردد
شانه را دست در آن زلف نگارین گردد
منحرف از نگه آن قبله ابرو گردد از صائب تبریزی غزل 3274
1. منحرف از نگه آن قبله ابرو گردد
این ترازوی سبکروح به یک مو گردد
از نظر بازی من چشم سخنگو گردد از صائب تبریزی غزل 3275
1. از نظر بازی من چشم سخنگو گردد
پرده خواب ز شوخی رم آهو گردد
وقت ارباب دل آشفته به مویی گردد از صائب تبریزی غزل 3276
1. وقت ارباب دل آشفته به مویی گردد
صید وحشت زده آواره به هویی گردد
عقده چون وقت رسد عقده گشا می گردد از صائب تبریزی غزل 3277
1. عقده چون وقت رسد عقده گشا می گردد
غنچه ممنون عبث از باد صبا می گردد
هرکه تسلیم به فرمان قضا می گردد از صائب تبریزی غزل 3278
1. هرکه تسلیم به فرمان قضا می گردد
بر سرش ابر بلا بال هما می گردد
دولت حسن ز خط زیر و زبر می‌گردد از صائب تبریزی غزل 3279
1. دولت حسن ز خط زیر و زبر می‌گردد
این ورق از نفس سوخته برمی‌گردد
دل هرکس که مقید به هوس می گردد از صائب تبریزی غزل 3280
1. دل هرکس که مقید به هوس می گردد
عنکبوتی است که عاجز ز مگس می گردد