حواس کم خرد را نفس جاهل کار فرماید از صائب تبریزی غزل 3234
1. حواس کم خرد را نفس جاهل کار فرماید
سلاح بیجگر را خصم پردل کار فرماید
مقام بوسه لب زان عارض سیراب می جوید از صائب تبریزی غزل 3235
1. مقام بوسه لب زان عارض سیراب می جوید
فغان کاین بی بصیرت در حرم محراب می جوید
به می آن کس که کلفت از دل پرشور من شوید از صائب تبریزی غزل 3236
1. به می آن کس که کلفت از دل پرشور من شوید
به شبنم رنگ خون از لاله خونین کفن شوید
غبار کلفت از دل ساغر سرشار می شوید از صائب تبریزی غزل 3237
1. غبار کلفت از دل ساغر سرشار می شوید
که گرد راه سیل از خود به دریا بار می شوید
زدل زنگ کدورت چشم خونپالا نمی شوید از صائب تبریزی غزل 3238
1. زدل زنگ کدورت چشم خونپالا نمی شوید
که سبزی را می گلرنگ از مینا نمی شوید
صدف گرد یتیمی از رخ گوهر نمی شوید از صائب تبریزی غزل 3239
1. صدف گرد یتیمی از رخ گوهر نمی شوید
زبیم چشم، روی طفل خود مادر نمی شوید
که حال دردمندان پیش چشم یار می گوید؟ از صائب تبریزی غزل 3240
1. که حال دردمندان پیش چشم یار می گوید؟
که حرف مرگ بر بالین این بیمار می گوید؟
دل سودازده در طره دلدار افتاد از صائب تبریزی غزل 3241
1. دل سودازده در طره دلدار افتاد
گل بچینید که دیوانه به بازار افتاد
هرکه را چشم بر آن طاق دو ابرو افتاد از صائب تبریزی غزل 3242
1. هرکه را چشم بر آن طاق دو ابرو افتاد
دو جهان یکقلم از طاق دل او افتاد
عشق تا هست عنان را به هوس نتوان داد از صائب تبریزی غزل 3243
1. عشق تا هست عنان را به هوس نتوان داد
چون قلم نبض به دست همه کس نتوان داد
آن که از عمر سبکسیر وفا می طلبد از صائب تبریزی غزل 3244
1. آن که از عمر سبکسیر وفا می طلبد
لنگر از سیل و اقامت ز هوا می طلبد
هرکه از گریه بیدرد اثر می طلبد از صائب تبریزی غزل 3245
1. هرکه از گریه بیدرد اثر می طلبد
همت از مردم کوتاه نظر می طلبد