به قتل من چنان بی‌تاب آن شمشیر می‌آید از صائب تبریزی غزل 3198
1. به قتل من چنان بی‌تاب آن شمشیر می‌آید
که از جوهر به گوشم ناله زنجیر می‌آید
به آیین تمام از خُم شراب صاف می‌آید از صائب تبریزی غزل 3199
1. به آیین تمام از خُم شراب صاف می‌آید
عجب فوج پریزادی ز کوه قاف می‌آید!
شود پاک از گنه هر کس به کوی عشق می آید از صائب تبریزی غزل 3200
1. شود پاک از گنه هر کس به کوی عشق می آید
که آن دریای بی پایان به جوی عشق می آید
که بر بالین من با قامت چالاک می آید؟ از صائب تبریزی غزل 3201
1. که بر بالین من با قامت چالاک می آید؟
که آه از سینه ام بیرون گریبان چاک می آید
به آسانی به روی زرد ما کی رنگ می آید؟ از صائب تبریزی غزل 3202
1. به آسانی به روی زرد ما کی رنگ می آید؟
به دور ما می لعلی برون از سنگ می آید
نفس از سینه ام از بس به خون آغشته می آید از صائب تبریزی غزل 3203
1. نفس از سینه ام از بس به خون آغشته می آید
سخن از لب مرا بیرون چو خون از کشته می آید
از ان گلشن دل گستاخ من گل چیده می آید از صائب تبریزی غزل 3204
1. از ان گلشن دل گستاخ من گل چیده می آید
که چشم باغبان آنجا زخود پوشیده می آید
اگر درد مرا زان بی‌مروت چاره می‌آید از صائب تبریزی غزل 3205
1. اگر درد مرا زان بی‌مروت چاره می‌آید
نه آخر چشمه هم بیرون ز سنگ خاره می‌آید؟
بغیر از دل مصاف عشق دیگر از که می آید؟ از صائب تبریزی غزل 3206
1. بغیر از دل مصاف عشق دیگر از که می آید؟
زدن بر قلب آتش چون سمندر از که می آید؟
کدامین آتشین‌سیما به این ویرانه می‌آید؟ از صائب تبریزی غزل 3207
1. کدامین آتشین‌سیما به این ویرانه می‌آید؟
که از دیوار و در بوی پر پروانه می‌آید
گران گشتم به چشمش بس که رفتم بی‌طلب سویش از صائب تبریزی غزل 3208
1. گران گشتم به چشمش بس که رفتم بی‌طلب سویش
مرا از پای نافرمان چه‌ها بر سر نمی‌آید!
نه بی‌دردی است گر اشکم به چشم تر نمی‌آید از صائب تبریزی غزل 3209
1. نه بی‌دردی است گر اشکم به چشم تر نمی‌آید
مرا از سیرچشمی در نظر گوهر نمی‌آید