مشو از نفس ایمن تا توانی آرمید آنجا از صائب تبریزی غزل 310
1. مشو از نفس ایمن تا توانی آرمید آنجا
که بیم این جهانی، می شود یکسر امید آنجا
به قدر رم ازین عالم، توانی آرمید آنجا از صائب تبریزی غزل 311
1. به قدر رم ازین عالم، توانی آرمید آنجا
که اینجا هر که سستی کرد نتواند رسید آنجا
مرو چون غافلان ای طالب منزل به خواب اینجا از صائب تبریزی غزل 312
1. مرو چون غافلان ای طالب منزل به خواب اینجا
که نعل از ماه نو دارد در آتش آفتاب اینجا
نه هر کس سر برون با تیغ و خنجر می برد اینجا از صائب تبریزی غزل 313
1. نه هر کس سر برون با تیغ و خنجر می برد اینجا
سر تسلیم هر کس می نهد سر می برد اینجا
کدامین برق جولان گوشه ابرو نمود اینجا؟ از صائب تبریزی غزل 314
1. کدامین برق جولان گوشه ابرو نمود اینجا؟
که آتش زیر پا دارند دلها همچو عود اینجا
چه گردیدی گره، تخمی پی فردا بکار اینجا از صائب تبریزی غزل 315
1. چه گردیدی گره، تخمی پی فردا بکار اینجا
به دامن از ندامت قطره چندی ببار اینجا
گهر نشمرده می ریزند بر کوته زبان اینجا از صائب تبریزی غزل 316
1. گهر نشمرده می ریزند بر کوته زبان اینجا
سخن بی پرده می گویند باگوش گران اینجا
منال از نقش کم گر شد قمارت بدنشین اینجا از صائب تبریزی غزل 317
1. منال از نقش کم گر شد قمارت بدنشین اینجا
که چشم بد به قدر نقش باشد در کمین اینجا
فقیری پیشه کن، از اغنیا حاجت مخواه اینجا از صائب تبریزی غزل 318
1. فقیری پیشه کن، از اغنیا حاجت مخواه اینجا
که از درویش، همت می کند دریوزه شاه اینجا
دگر با نوخطی دارد دل من در میان سودا از صائب تبریزی غزل 319
1. دگر با نوخطی دارد دل من در میان سودا
که دارد در گره هر موی خطش یک جهان سودا
ز سختی های دوران دیده بینا شود پیدا از صائب تبریزی غزل 320
1. ز سختی های دوران دیده بینا شود پیدا
شرار زنده دل از آهن (و) خارا شود پیدا
مرا آن روز راه حرف با دلبر شود پیدا از صائب تبریزی غزل 321
1. مرا آن روز راه حرف با دلبر شود پیدا
که خط سبز از آن لبهای جان پرور شود پیدا