نور معنی در جبین تاک می از صائب تبریزی غزل 286
1. نور معنی در جبین تاک می بینیم ما
در قدح افشرده ادراک می بینیم ما
زیر شمشیر حوادث پای بر از صائب تبریزی غزل 287
1. زیر شمشیر حوادث پای بر جاییم ما
رو نمی تابیم از سیلاب، دریاییم ما
صبر و طاقت از دل بی تاب می از صائب تبریزی غزل 288
1. صبر و طاقت از دل بی تاب می جوییم ما
حیرت آیینه از سیماب می جوییم ما
تا شد از صدق طلب چون صبح، از صائب تبریزی غزل 289
1. تا شد از صدق طلب چون صبح، روشن جان ما
از تنور سرد، آید گرم بیرون نان ما
فارغ است از سیر گل مجنون از صائب تبریزی غزل 290
1. فارغ است از سیر گل مجنون سرگردان ما
نقش پای ناقه لیلی است گلریزان ما
سرخ رو می گردد از ریزش کف از صائب تبریزی غزل 291
1. سرخ رو می گردد از ریزش کف احسان ما
چون خزان در برگریزان است گلریزان ما
خنده ها بر شمع دارد دیده از صائب تبریزی غزل 292
1. خنده ها بر شمع دارد دیده گریان ما
مو نمی گنجد میان گریه و مژگان ما
دلبر محجوب می خواهد دل از صائب تبریزی غزل 293
1. دلبر محجوب می خواهد دل پر خون ما
غنچه نشکفته باشد سبز ته گلگون ما
نیست بر سبزان گلشن، دیده از صائب تبریزی غزل 294
1. نیست بر سبزان گلشن، دیده پر خون ما
تیغ خونخوار تو باشد سبز ته گلگون ما
درنمی آید به چشم از لاغری از صائب تبریزی غزل 295
1. درنمی آید به چشم از لاغری مجنون ما
محمل لیلی بود سرگشته در هامون ما
راز دل را می توان دریافت از صائب تبریزی غزل 296
1. راز دل را می توان دریافت از سیمای ما
نشأه می تابد چو رنگ از پرده مینای ما
می کشد هر لحظه بزم تازه از صائب تبریزی غزل 297
1. می کشد هر لحظه بزم تازه ای بر روی ما
داغ دارد جام جم را کاسه زانوی ما