زخم پنهانم اگر بیرون دهد از صائب تبریزی غزل 298
1. زخم پنهانم اگر بیرون دهد خوناب‌ها
رنگ خون پیدا کند در صلب گوهر آب‌ها
ای دل بیدار را از چشم مستت از صائب تبریزی غزل 299
1. ای دل بیدار را از چشم مستت خواب‌ها
دیده را از پرتو روی تو فتح الباب‌ها
ای ز مژگان تو در چشم گلستان از صائب تبریزی غزل 300
1. ای ز مژگان تو در چشم گلستان خارها
گل ز سودای رخت افتاده در بازارها
ای زبون در حلقه زنجیر زلفت از صائب تبریزی غزل 301
1. ای زبون در حلقه زنجیر زلفت شیرها
سر به صحرا داده چشم خوشت نخجیرها
ای ترا در سینه هر ذره پنهان از صائب تبریزی غزل 302
1. ای ترا در سینه هر ذره پنهان رازها
در میان مهر خاموشی گره آوازها
ای ره خوابیده را از نقش از صائب تبریزی غزل 303
1. ای ره خوابیده را از نقش پایت بال‌ها
از خرامت عالم آسوده را زلزال‌ها
تا ز چشم شوخ او در گردش آمد از صائب تبریزی غزل 304
1. تا ز چشم شوخ او در گردش آمد جام‌ها
چون رم آهو بیابانی شدند آرام‌ها
پخته می‌گردند از سودای از صائب تبریزی غزل 305
1. پخته می‌گردند از سودای زلفش خام‌ها
این ره باریک، رهرو را دهد اندام‌ها
ای در آتش از گل روی تو نعل از صائب تبریزی غزل 306
1. ای در آتش از گل روی تو نعل لاله‌ها
ماه رخسار ترا از حلقه خط هاله‌ها
سر نمی‌پیچند از تیغ اجل از صائب تبریزی غزل 307
1. سر نمی‌پیچند از تیغ اجل دیوانه‌ها
گوش بر آواز سیلابند این ویرانه‌ها
متصل گردد فلک را بر یک آیین از صائب تبریزی غزل 308
1. متصل گردد فلک را بر یک آیین آسیا
از شکست دل نگردد سیر هیچ این آسیا
در بهاران از چمن ای باغبان از صائب تبریزی غزل 309
1. در بهاران از چمن ای باغبان بیرون میا
تا گلی دربار هست از گلستان بیرون میا