اگر جان دربهای می دهی از صائب تبریزی غزل 3091
1. اگر جان دربهای می دهی بر می ستم باشد
که در میزان ماه مصر گوهر سنگ کم باشد
دمی کز روی آگاهی بود تیغ از صائب تبریزی غزل 3092
1. دمی کز روی آگاهی بود تیغ دودم باشد
به دنیا هر که پشت پا زند صاحب قدم باشد
خوشا دردی که از چشم بداندیشان از صائب تبریزی غزل 3093
1. خوشا دردی که از چشم بداندیشان نهان باشد
خوشا چاکی که چون خرما به جیب استخوان باشد
مرا دوری به جای خویش با از صائب تبریزی غزل 3094
1. مرا دوری به جای خویش با آن سیمتن باشد
اگر صد سال چون آیینه در آغوش من باشد
چه امید برومندی مرا زان از صائب تبریزی غزل 3095
1. چه امید برومندی مرا زان سیمتن باشد؟
که خضر از العطش گویان آن چاه ذقن باشد
اگر فتح جگرداران به تیغ از صائب تبریزی غزل 3096
1. اگر فتح جگرداران به تیغ افراختن باشد
مرا امید نصرت از سپر انداختن باشد
دمی چون صبح می خواهم درین از صائب تبریزی غزل 3097
1. دمی چون صبح می خواهم درین عالم ز من باشد
که روشن می کنم آفاق را چون دم ز من باشد
کیم من تا سلیمان میهمان از صائب تبریزی غزل 3098
1. کیم من تا سلیمان میهمان خوان من باشد؟
دل خود می خورد موری اگر مهمان من باشد
در آغاز محبت خاطر عاشق از صائب تبریزی غزل 3099
1. در آغاز محبت خاطر عاشق غمین باشد
که تا در جوش باشد دردمی بالانشین باشد
ز ابروی تو دل گردد زره، از صائب تبریزی غزل 3100
1. ز ابروی تو دل گردد زره، گر آهنین باشد
کمانی را که تیر از خانه خیزد این چنین باشد
به خاک و خون کشیدی ز انتظارم، از صائب تبریزی غزل 3101
1. به خاک و خون کشیدی ز انتظارم، این چنین باشد!
به آب جلوه ننشاندی غبارم، این چنین باشد!
خوشا رندی که در میخانه از صائب تبریزی غزل 3102
1. خوشا رندی که در میخانه اش آن آبرو باشد
که چون از پا فتد بالینش از دست سبو باشد