ز خط رویش چراغ دیده شب زنده داران شد از صائب تبریزی غزل 3079
1. ز خط رویش چراغ دیده شب زنده داران شد
غبار خط او خاک مراد خاکساران شد
دل تاریک من روشن زفیض صبحگاهی شد از صائب تبریزی غزل 3080
1. دل تاریک من روشن زفیض صبحگاهی شد
چراغ من جهان افروز زین نور الهی شد
زدل طرفی نبستی در جهان گل چه خواهی شد؟ از صائب تبریزی غزل 3081
1. زدل طرفی نبستی در جهان گل چه خواهی شد؟
نگردیدی گهر در بحر، در ساحل چه خواهی شد؟
بهار نوجوانی رفت، کی دیوانه خواهی شد؟ از صائب تبریزی غزل 3082
1. بهار نوجوانی رفت، کی دیوانه خواهی شد؟
چراغ زندگی گل کرد، کی پروانه خواهی شد؟
اگر از خال لب مهر دهان من نخواهی شد از صائب تبریزی غزل 3083
1. اگر از خال لب مهر دهان من نخواهی شد
حریف شکوه آتش زبان من نخواهی شد
گریبان چاکی عشاق از ذوق فنا باشد از صائب تبریزی غزل 3084
1. گریبان چاکی عشاق از ذوق فنا باشد
الف در سینه گندم زشوق آسیا باشد
بهشت و دوزخ ما هجر و وصل آن پسر باشد از صائب تبریزی غزل 3085
1. بهشت و دوزخ ما هجر و وصل آن پسر باشد
صراط مردم باریک بین موی کمر باشد
غرور نوخطان افزون زخوبان دگر باشد از صائب تبریزی غزل 3086
1. غرور نوخطان افزون زخوبان دگر باشد
رم آهوی مشکین از غزالان بیشتر باشد
به مقدار تمنا داغ در دل جلوه گر باشد از صائب تبریزی غزل 3087
1. به مقدار تمنا داغ در دل جلوه گر باشد
به قدر خار و خس در آتش سوزان شرر باشد
دل آزاد طبعان فارغ از قید هوس باشد از صائب تبریزی غزل 3088
1. دل آزاد طبعان فارغ از قید هوس باشد
قبای بی گریبان را چه پروای عسس باشد؟
لب نو خط جانان دور باش بوالهوس باشد از صائب تبریزی غزل 3089
1. لب نو خط جانان دور باش بوالهوس باشد
که شکر در دل شب ایمن از جوش مگس باشد
مرا پیغام لطفی از زبان خامه بس باشد از صائب تبریزی غزل 3090
1. مرا پیغام لطفی از زبان خامه بس باشد
شب امیدواری از سواد نامه بس باشد