به مستی آه خون آلود از دل بیشتر خیزد از صائب تبریزی غزل 3032
1. به مستی آه خون آلود از دل بیشتر خیزد
که خونبارست هر ابری که از دامان تر خیزد
زرفتارت امان از عالم ایجاد برخیزد از صائب تبریزی غزل 3033
1. زرفتارت امان از عالم ایجاد برخیزد
به جای گرد از بنیاد هستی داد برخیزد
زدین ناقصم از سبحه استغفار برخیزد از صائب تبریزی غزل 3034
1. زدین ناقصم از سبحه استغفار برخیزد
زننگ کفر من مو بر تن زنار برخیزد
مسیحا از سر بالین من رنجور برخیزد از صائب تبریزی غزل 3035
1. مسیحا از سر بالین من رنجور برخیزد
چراغ آفتاب از بزم من بی نور برخیزد
خوشا افتاده ای کز خاک ره چالاک برخیزد از صائب تبریزی غزل 3036
1. خوشا افتاده ای کز خاک ره چالاک برخیزد
کند در خاک دشمن را و خود از خاک برخیزد
مرا آن روز از آیینه دل زنگ برخیزد از صائب تبریزی غزل 3037
1. مرا آن روز از آیینه دل زنگ برخیزد
که از پیش نظر گردون مینارنگ برخیزد
به عزم رقص چون سرو قباپوش تو برخیزد از صائب تبریزی غزل 3038
1. به عزم رقص چون سرو قباپوش تو برخیزد
زغیرت خون گل یک نیزه از جوش تو برخیزد
نشد از دل غبار از شیشه و پیمانه برخیزد از صائب تبریزی غزل 3039
1. نشد از دل غبار از شیشه و پیمانه برخیزد
مگر ابری زبحر گریه مستانه برخیزد
کجا تدبیر پیران کهنسال از جوان خیزد؟ از صائب تبریزی غزل 3040
1. کجا تدبیر پیران کهنسال از جوان خیزد؟
نیاید از دم تیغ آنچه از پشت کمان خیزد
کجا بی باده زنگ از خاطر اندوهگین خیزد؟ از صائب تبریزی غزل 3041
1. کجا بی باده زنگ از خاطر اندوهگین خیزد؟
چسان این سبزه خوابیده بی آب از زمین خیزد؟
زرخسار تو رنگ از گلشن ایجاد می خیزد از صائب تبریزی غزل 3042
1. زرخسار تو رنگ از گلشن ایجاد می خیزد
زرفتار تو از آب روان فریاد می خیزد
مرا از دل زقرب خط دلبر دود می خیزد از صائب تبریزی غزل 3043
1. مرا از دل زقرب خط دلبر دود می خیزد
زرشک خضر از جان سکندر دود می خیزد