برگرفتی پرده از رخ گلستان از صائب تبریزی غزل 2746
1. برگرفتی پرده از رخ گلستان آمد پدید
آستین ناز افشاندی خزان آمد پدید
یوسف زندانی ما راحت از از صائب تبریزی غزل 2747
1. یوسف زندانی ما راحت از دنیا ندید
از عزیزان هیچ کس خوابی برای ما ندید
ذوق حیرانی به داد چشم از صائب تبریزی غزل 2748
1. ذوق حیرانی به داد چشم خونپالا رسید
سینه خم امن شد از جوش، تا صهبا رسید
باده منصور در جام و سبوی از صائب تبریزی غزل 2749
1. باده منصور در جام و سبوی من رسید
صاف شد این سیل خونین تا به جوی من رسید
دل به دارالامن حیرت نه از صائب تبریزی غزل 2750
1. دل به دارالامن حیرت نه به آسانی رسید
داد جان این صید بسمل تابه حیرانی رسید
وقت مجنون خوش که پا در از صائب تبریزی غزل 2751
1. وقت مجنون خوش که پا در دامن صحرا کشید
خط باطل بر سواد شهر از سودا کشید
وقت مجنون خوش که پا در از صائب تبریزی غزل 2752
1. وقت مجنون خوش که پا در دامن صحرا کشید
در سواد اعظم چشم غزالان واکشید
مست شد نقاش تا آن چشم جادو از صائب تبریزی غزل 2753
1. مست شد نقاش تا آن چشم جادو را کشید
طاقتش شد طاق تا آن طاق ابرو را کشید
پای در دامان تسلیم و رضا از صائب تبریزی غزل 2754
1. پای در دامان تسلیم و رضا باید کشید
اطلس افلاک را در زیر پا باید کشید
شوخی میخانه از محراب از صائب تبریزی غزل 2755
1. شوخی میخانه از محراب می باید کشید
از سراب خشک، ناز آب می باید کشید
در سر پل باده چون سیلاب از صائب تبریزی غزل 2756
1. در سر پل باده چون سیلاب می باید کشید
می به کشتی در کنار آب می باید کشید
خواری از اغیار بهر یار از صائب تبریزی غزل 2757
1. خواری از اغیار بهر یار می باید کشید
ناز خورشید از در و دیوار می باید کشید