خنده سوفار با دلگیری پیکان بود از صائب تبریزی غزل 2628
1. خنده سوفار با دلگیری پیکان بود
نیست ممکن آدمیزاد از دو سر خندان بود
پایه نظم بلند از علم کمتر چون بود؟ از صائب تبریزی غزل 2629
1. پایه نظم بلند از علم کمتر چون بود؟
علم موزون کم چرا از علم ناموزون بود؟
شب نه آه سرد را دل عرش پیما کرده بود از صائب تبریزی غزل 2630
1. شب نه آه سرد را دل عرش پیما کرده بود
آسمان از صبح محشر دفتری وا کرده بود
دوش بر من سایه آن سرو روان افکنده بود از صائب تبریزی غزل 2631
1. دوش بر من سایه آن سرو روان افکنده بود
شاخ گل دستی به دوش باغبان افکنده بود
شب که سرو قامت او شمع این کاشانه بود از صائب تبریزی غزل 2632
1. شب که سرو قامت او شمع این کاشانه بود
تا سحر گه بر گریزان پر پروانه بود
مطرب از خود داشت جوش سینه گلهای باغ از صائب تبریزی غزل 2633
1. مطرب از خود داشت جوش سینه گلهای باغ
ناله بلبل درین بستانسرا بیگانه بود
روح را در تنگنای جسم کی شادی بود؟ از صائب تبریزی غزل 2634
1. روح را در تنگنای جسم کی شادی بود؟
مرغ دام افتاده را شادی در آزادی بود
اهل دل را خواب تلخ مرگ بیداری بود از صائب تبریزی غزل 2635
1. اهل دل را خواب تلخ مرگ بیداری بود
شب زشکر خواب ما را خط بیزاری بود
چند دستم شانه زلف پریشانی بود؟ از صائب تبریزی غزل 2636
1. چند دستم شانه زلف پریشانی بود؟
آرزو در سینه من چند زندانی بود؟
یاد ایامی که گلچین در گلستانت نبود از صائب تبریزی غزل 2637
1. یاد ایامی که گلچین در گلستانت نبود
بوالهوس را دست بر سیب زنخدانت نبود
پیش ازین حسن مجرد تشنه زیور نبود از صائب تبریزی غزل 2638
1. پیش ازین حسن مجرد تشنه زیور نبود
چشم دریا در خمار شبنم گوهر نبود