نقش پردازان میسر نیست از صائب تبریزی غزل 2592
1. نقش پردازان میسر نیست تصویرش کنند
ساده لوح آنان که می خواهند تسخیرش کنند
کی به هر چشمی نظربازان از صائب تبریزی غزل 2593
1. کی به هر چشمی نظربازان تماشایش کنند؟
هم مگر نور اقتباس از روی زیبایش کنند
من نه آن دریای پرشورم از صائب تبریزی غزل 2594
1. من نه آن دریای پرشورم که خس پوشم کنند
یا به گفتار خنک دلسرد از جوشم کنند
کو جنون تا خاک بازیگاه از صائب تبریزی غزل 2595
1. کو جنون تا خاک بازیگاه طفلانم کنند
رو به هر جانب که آرم سنگبارانم کنند
غنچه خسبانی که از زانوی از صائب تبریزی غزل 2596
1. غنچه خسبانی که از زانوی خود بالین کنند
از شکست تن کمند شوق را پرچین کنند
هرکجا خوبان چراغ دلبری از صائب تبریزی غزل 2597
1. هرکجا خوبان چراغ دلبری بر می‌کنند
شمع را پروانه، آتش را سمندر می‌کنند
نیستم غمگین که خالی چون از صائب تبریزی غزل 2598
1. نیستم غمگین که خالی چون کدویم می کنند
کز می گلرنگ صاحب آبرویم می کنند
سالکان خودنما قطع بیابان از صائب تبریزی غزل 2599
1. سالکان خودنما قطع بیابان می کنند
و اصلان چون آسمان در خویش جولان می کنند
رهنوردانی که چون خورشید از صائب تبریزی غزل 2600
1. رهنوردانی که چون خورشید تنها می روند
از زمین پست بر اوج ثریا می روند
گوشه گیران کامیاب از از صائب تبریزی غزل 2601
1. گوشه گیران کامیاب از عالم بالا شوند
فکرها در گوشه گیری آسمان پیما شوند
بی زبان جمعی که از حیرت از صائب تبریزی غزل 2602
1. بی زبان جمعی که از حیرت چو ماهی می شوند
محرم دریای اسرار الهی می شوند
کی به کوشش عاقلان را نشأه از صائب تبریزی غزل 2603
1. کی به کوشش عاقلان را نشأه سودا دهند؟
عشق تشریفی بود کز عالم بالا دهند