بهر قطع گفتگو تیغ زبانت از صائب تبریزی غزل 2473
1. بهر قطع گفتگو تیغ زبانت داده اند
تو گمان داری که از بهر بیانت داده اند
ناله ای گیراتر از چنگ از صائب تبریزی غزل 2474
1. ناله ای گیراتر از چنگ عقابم داده اند
گریه ای سوزانتر از اشک کبابم داده اند
عشق بالا دست وجان بیقرارم از صائب تبریزی غزل 2475
1. عشق بالا دست وجان بیقرارم داده اند
ساغر لبریز و دست رعشه دارم داده اند
منت ایزد را که طبع بی نیازم از صائب تبریزی غزل 2476
1. منت ایزد را که طبع بی نیازم داده اند
جان آگاه و زبان نکته سازم داده اند
ساده لوحانی که درد خود از صائب تبریزی غزل 2477
1. ساده لوحانی که درد خود به درمان داده اند
دامن یوسف زدست از مکر اخوان داده اند
از سپهر نیلگون خاکستر از صائب تبریزی غزل 2478
1. از سپهر نیلگون خاکستر ما کرده اند
نه فلک را پرده دار اخگر ما کرده اند
حُسن را پوشیده در خط چون از صائب تبریزی غزل 2479
1. حُسن را پوشیده در خط چون عنبر کرده‌اند
چشمه آیینه را خس‌پوش جوهر کرده‌اند
خنده‌ات را چاشنی از شیر از صائب تبریزی غزل 2480
1. خنده‌ات را چاشنی از شیر و شکّر کرده‌اند
پسته‌ات را خوش‌نمک از شور محشر کرده‌اند
گوشه‌گیرانی که رو در از صائب تبریزی غزل 2481
1. گوشه‌گیرانی که رو در خلوت دل کرده‌اند
رشته جان را خلاص از مهره گِل کرده‌اند
خشم را روشندلان در حِلم از صائب تبریزی غزل 2482
1. خشم را روشندلان در حِلم پنهان کرده‌اند
آتش سوزنده را بر خود گلستان کرده‌اند
گلرخان از خون ما رخساره از صائب تبریزی غزل 2483
1. گلرخان از خون ما رخساره گلگون کرده‌اند
صد جگر افشرده تا یک جام پرخون کرده‌اند
وقت جمعی خوش که دفتر را از صائب تبریزی غزل 2484
1. وقت جمعی خوش که دفتر را در آب افکنده اند
مهر گل از دوربینی بر گلاب افکنده اند