از حجاب عشق دل از وصل او نومید ماند از صائب تبریزی غزل 2461
1. از حجاب عشق دل از وصل او نومید ماند
روی مه ناشسته در سرچشمه خورشید ماند
عاقبت در سینه ام دل از تپیدن بازماند از صائب تبریزی غزل 2462
1. عاقبت در سینه ام دل از تپیدن بازماند
بس که پر زد درقفس این مرغ از پرواز ماند
مال رفت از دست و چشم خواجه در دنبال ماند از صائب تبریزی غزل 2463
1. مال رفت از دست و چشم خواجه در دنبال ماند
از دو صد خرمن، تهی چشمی به این غربال ماند
از غبار خط دهان تنگ او پوشیده ماند از صائب تبریزی غزل 2464
1. از غبار خط دهان تنگ او پوشیده ماند
دیدنی نادیده و نادیدنی در دیده ماند
بدعت برگرد سرگشتن گر از پروانه ماند از صائب تبریزی غزل 2465
1. بدعت برگرد سرگشتن گر از پروانه ماند
دور گردیها زمعشوق از من دیوانه ماند
از هجوم اشک دل در چشم خونپالا نماند از صائب تبریزی غزل 2466
1. از هجوم اشک دل در چشم خونپالا نماند
در قفس از جوش گل از بهر بلبل جا نماند
از دیار مردمی دیار در عالم نماند از صائب تبریزی غزل 2467
1. از دیار مردمی دیار در عالم نماند
آشنارویی به جز دیوار در عالم نماند
حیف کز آیینه رویان پاکدامانی نماند از صائب تبریزی غزل 2468
1. حیف کز آیینه رویان پاکدامانی نماند
چشم شرم آلود و روی گوهرافشانی نماند
آبها آیینه سرو خرامان تواند از صائب تبریزی غزل 2469
1. آبها آیینه سرو خرامان تواند
بادها مشاطه زلف پریشان تواند
اهل همت بحر را از خار و خس پل بسته اند از صائب تبریزی غزل 2470
1. اهل همت بحر را از خار و خس پل بسته اند
گوشه دامان به دامان توکل بسته اند
خاکسارانی که همت بر تحمل بسته اند از صائب تبریزی غزل 2471
1. خاکسارانی که همت بر تحمل بسته اند
دست رستم را به تدبیر تنزل بسته اند
از سر زانوی خود آیینه دارت داده اند از صائب تبریزی غزل 2472
1. از سر زانوی خود آیینه دارت داده اند
بنگر این آیینه از بهر چه کارت داده اند