دل ز پیکان در تن من بیضه از صائب تبریزی غزل 2414
1. دل ز پیکان در تن من بیضه فولاد شد
این خراب آباد آخر آهنین بنیاد شد
تا تو رفتی عالم روشن به از صائب تبریزی غزل 2415
1. تا تو رفتی عالم روشن به چشمم تار شد
باده بی غش به جامم شربت بیمار شد
بر من از روشندلی وضع جهان از صائب تبریزی غزل 2416
1. بر من از روشندلی وضع جهان هموار شد
خار در پیراهن آتش گل بی خار شد
از ملامت عاقبت مجنون از صائب تبریزی غزل 2417
1. از ملامت عاقبت مجنون بیابان گیر شد
از زبان خلق پنهان در دهان شیر شد
جذبه شوق تو هر کس را گریبان از صائب تبریزی غزل 2418
1. جذبه شوق تو هر کس را گریبان گیر شد
هر سر مو بر تنش در قطع ره شمشیر شد
حسن خط با حسن خلق و مردمی از صائب تبریزی غزل 2419
1. حسن خط با حسن خلق و مردمی انباز شد
رفته رفته آخر حسنش به از آغاز شد
یار ساقی گشت و مطرب هم از صائب تبریزی غزل 2420
1. یار ساقی گشت و مطرب هم نوا پرداز شد
چرخ گو ناسازشو چون صحبت ما ساز شد
از خط شبرنگ حسن یار عالمسوز از صائب تبریزی غزل 2421
1. از خط شبرنگ حسن یار عالمسوز شد
در ته خاکستر این اخگر جهان افروز شد
بس که دل افسرده زین دریای از صائب تبریزی غزل 2422
1. بس که دل افسرده زین دریای پرنیرنگ شد
چون صدف هر قطره آبی که خوردم سنگ شد
از خط شبرنگ حسن سرکش او از صائب تبریزی غزل 2423
1. از خط شبرنگ حسن سرکش او رام شد
آن دل چون سنگ آخر بیضه اسلام شد
تا به تسلیم و رضا قانع از صائب تبریزی غزل 2424
1. تا به تسلیم و رضا قانع دل خودکام شد
موجه بیتابی من لنگر آرام شد
جان به تنگ آمد زکلفت غمگساران از صائب تبریزی غزل 2425
1. جان به تنگ آمد زکلفت غمگساران را چه شد؟
دل به جان آمد ز وحشت دل شکاران را چه شد؟