غیر را در بزم خاص آن سیم‌تن از صائب تبریزی غزل 2402
1. غیر را در بزم خاص آن سیم‌تن می‌پرورد
یوسف ما گرگ را در پیرهن می‌پرورد
مست ما امروز نقش تازه از صائب تبریزی غزل 2403
1. مست ما امروز نقش تازه ای بر آب زد
شیشه می را به طاق ابروی محراب زد
از عرق آتش به جانم آن گل از صائب تبریزی غزل 2404
1. از عرق آتش به جانم آن گل سیراب زد
باز آن آیینه رو نقشی عجب بر آب زد
هر که پشت پای چون شبنم از صائب تبریزی غزل 2405
1. هر که پشت پای چون شبنم به آب و رنگ زد
در حریم مهر تابان تکیه بر اورنگ زد
هر که بر دار فنا مردانه از صائب تبریزی غزل 2406
1. هر که بر دار فنا مردانه پشت پا نزد
غوطه در سرچشمه خورشید چون عیسی نزد
خاطر آزرده را سیر گلستان از صائب تبریزی غزل 2407
1. خاطر آزرده را سیر گلستان می گزد
شور بلبل، خنده گل، بوی ریحان می گزد
من کیم تا یار بی پروا به از صائب تبریزی غزل 2408
1. من کیم تا یار بی پروا به فریادم رسد؟
آه صبح و گریه شبها به فریادم رسد
بی‌علایق چون شود سالک از صائب تبریزی غزل 2409
1. بی‌علایق چون شود سالک به منزل می‌رسد
چون شود بی‌برگ نخل اینجا به حاصل می‌رسد
بیشتر دست سبکباران به از صائب تبریزی غزل 2410
1. بیشتر دست سبکباران به منزل می‌رسد
کف به اندک سعیی از دریا به ساحل می‌رسد
از حریص افزون به قانع از صائب تبریزی غزل 2411
1. از حریص افزون به قانع فیض احسان می‌رسد
روزی مور از شکرخند سلیمان می‌رسد
بس که در زلف تو دلهای اسیران از صائب تبریزی غزل 2412
1. بس که در زلف تو دلهای اسیران آب شد
حلقه های زلف یکسر حلقه گرداب شد
از گرفتاری دلم فارغ زپیچ از صائب تبریزی غزل 2413
1. از گرفتاری دلم فارغ زپیچ و تاب شد
ناله زنجیر، خوابم را صدای آب شد