تا چند آه سرد کشی ز آرزوی گنج؟ از صائب تبریزی غزل 2271
1. تا چند آه سرد کشی ز آرزوی گنج؟
تا کی به گرد مار بگردی به بوی گنج؟
آن گنج خفی در دل ویرانه زند موج از صائب تبریزی غزل 2272
1. آن گنج خفی در دل ویرانه زند موج
آن بحر درین گوهر یکدانه زند موج؟
دور کن از دل هوس در پیرهن اخگر مپیچ از صائب تبریزی غزل 2273
1. دور کن از دل هوس در پیرهن اخگر مپیچ
بگسل از طول امل، چون مار در بستر مپیچ
بی شهادت زینهار از تیغ جانان سرمپیچ از صائب تبریزی غزل 2274
1. بی شهادت زینهار از تیغ جانان سرمپیچ
تا نگردی لعل از خورشید تابان سرمپیچ
لب پیاله گزیدی سر از خمار مپیچ از صائب تبریزی غزل 2275
1. لب پیاله گزیدی سر از خمار مپیچ
گلی ز شاخ شکستی قدم زخار مپیچ
ماییم و خیال دهن یار و دگر هیچ از صائب تبریزی غزل 2276
1. ماییم و خیال دهن یار و دگر هیچ
قانع شده با نقطه ز پرگار و دگر هیچ
لب هیچ و دهان هیچ و کمر هیچ و میان هیچ از صائب تبریزی غزل 2277
1. لب هیچ و دهان هیچ و کمر هیچ و میان هیچ
چون بید ندارد ثمر آن سرو روان هیچ
در جبین کس نمی بینیم انوار صلاح از صائب تبریزی غزل 2278
1. در جبین کس نمی بینیم انوار صلاح
ریش و دستاری بجا مانده است ز آثار صلاح
تا به کی همچون سگان گیرد ترا در خواب، صبح؟ از صائب تبریزی غزل 2279
1. تا به کی همچون سگان گیرد ترا در خواب، صبح؟
چون گل از شبنم بزن بر چهره خود آب، صبح
قرص خورشیدست اول لقمه مهمان صبح از صائب تبریزی غزل 2280
1. قرص خورشیدست اول لقمه مهمان صبح
چون توانم داد شرح نعمت الوان صبح؟
چاک خواهد سربرآورد از گریبانم چو صبح از صائب تبریزی غزل 2281
1. چاک خواهد سربرآورد از گریبانم چو صبح
رفته رفته می کند گل داغ پنهانم چو صبح
عاشق صادق بود گر پاکدامان همچو صبح از صائب تبریزی غزل 2282
1. عاشق صادق بود گر پاکدامان همچو صبح
گل به دامن چیند از خورشید تابان همچو صبح