طی به ماهی سازد از کندی، ره یک روزه را از صائب تبریزی غزل 215
1. طی به ماهی سازد از کندی، ره یک روزه را
رشته بیرون آمده است از پای، ماه روزه را
چون دهد پیغام تسکین بی قرار بوسه را؟ از صائب تبریزی غزل 216
1. چون دهد پیغام تسکین بی قرار بوسه را؟
حرف وصوت از دل برد کی خارخار بوسه را
نیست از داغ جنون پروا دل غم پیشه را از صائب تبریزی غزل 217
1. نیست از داغ جنون پروا دل غم پیشه را
دیده شیرست کرم شبچراغ این بیشه را
هر که دید از باده لعلی به سامان شیشه را از صائب تبریزی غزل 218
1. هر که دید از باده لعلی به سامان شیشه را
می دهد ترجیح بر کان بدخشان شیشه را
دید تا در آتش تعجیل، نعل لاله را از صائب تبریزی غزل 219
1. دید تا در آتش تعجیل، نعل لاله را
می کند در هفته ای گل خنده یکساله را
سخت دشوارست پیچیدن عنان ناله را از صائب تبریزی غزل 220
1. سخت دشوارست پیچیدن عنان ناله را
دل چو نی سوراخ گردد دیده بان ناله را
نیست در طالع قدوم میهمان این خانه را از صائب تبریزی غزل 221
1. نیست در طالع قدوم میهمان این خانه را
سیل بردارد مگر از خاک، این ویرانه را
می کند عشق گران تمکین، سبک جانانه را از صائب تبریزی غزل 222
1. می کند عشق گران تمکین، سبک جانانه را
شمع می گردد در اینجا گرد سر پروانه را
سنگ طفلان مومیایی شد دل دیوانه را از صائب تبریزی غزل 223
1. سنگ طفلان مومیایی شد دل دیوانه را
شد شکستن باعث آبادی این ویرانه را
از خرابی چون نگه دارم دل دیوانه را؟ از صائب تبریزی غزل 224
1. از خرابی چون نگه دارم دل دیوانه را؟
سیل یک مهمان ناخوانده است این ویرانه را؟
کرد سودا آسمان سیر این دل دیوانه را از صائب تبریزی غزل 225
1. کرد سودا آسمان سیر این دل دیوانه را
سوختن شد باعث نشو و نما این دانه را
بیش شد از چوب گل سودا من دیوانه را از صائب تبریزی غزل 226
1. بیش شد از چوب گل سودا من دیوانه را
شعله ور سازد خس و خاشاک، آتشخانه را