ای زلف تو شیرازه دیوان از صائب تبریزی غزل 2200
1. ای زلف تو شیرازه دیوان قیامت
هم سلسله، هم سلسله جنبان قیامت
قد تو کجا و قد رعنای قیامت از صائب تبریزی غزل 2201
1. قد تو کجا و قد رعنای قیامت
این جامه بلندست به بالای قیامت
ای هر دو جهان خاک ره سرو از صائب تبریزی غزل 2202
1. ای هر دو جهان خاک ره سرو روانت
گردون مطوق یکی از فاختگانت
چرخ در تاب از تحمل ماست از صائب تبریزی غزل 2203
1. چرخ در تاب از تحمل ماست
تیغ در آتش از تغافل ماست
این چه خط است و این چه رخسارست از صائب تبریزی غزل 2204
1. این چه خط است و این چه رخسارست
این چه آیینه، این چه زنگارست
در وطن جوهر سخن خوارست از صائب تبریزی غزل 2205
1. در وطن جوهر سخن خوارست
در نگین نام رو به دیوارست
تا سپهر کبود سیارست از صائب تبریزی غزل 2206
1. تا سپهر کبود سیارست
سینه آیینه دار زنگارست
سبزه جوی شهد، نیشترست از صائب تبریزی غزل 2207
1. سبزه جوی شهد، نیشترست
حقه سبز زهر، پرشکرست
دولت روزگار درگذرست از صائب تبریزی غزل 2208
1. دولت روزگار درگذرست
پرتو آفتاب دربدرست
سر زهاد خشک بی شورست از صائب تبریزی غزل 2209
1. سر زهاد خشک بی شورست
لب دلمردگان لب گورست
در دل هر که ذوق شبگیرست از صائب تبریزی غزل 2210
1. در دل هر که ذوق شبگیرست
خنده صبح، خنده شیرست
می گلرنگ خونی رازست از صائب تبریزی غزل 2211
1. می گلرنگ خونی رازست
لب ساغر خموش غمازست