در وصل، دل از هجر فزون از صائب تبریزی غزل 2140
1. در وصل، دل از هجر فزون دل نگران است
آوارگی تیر در آغوش کمان است
محو رخ زیبای تو فارغ ز از صائب تبریزی غزل 2141
1. محو رخ زیبای تو فارغ ز جهان است
بیداری حیرت زدگان خواب گران است
لعل تو ز روشن گهری جان از صائب تبریزی غزل 2142
1. لعل تو ز روشن گهری جان جهان است
تبخال بر آن لعل، سراپرده جان است
چون آینه هر دل که ز روشن از صائب تبریزی غزل 2143
1. چون آینه هر دل که ز روشن گهران است
در نقش بد و نیک به حیرت نگران است
دل بر شکن طره دلدار گران از صائب تبریزی غزل 2144
1. دل بر شکن طره دلدار گران است
فریاد که این نغمه بر این تار گران است
دل نقطه بسم الله دیوان از صائب تبریزی غزل 2145
1. دل نقطه بسم الله دیوان جنون است
جان رشته شیرازه فرقان جنون است
سبزی که سیاه است ازو روز از صائب تبریزی غزل 2146
1. سبزی که سیاه است ازو روز من این است
سروی که منم فاخته اش این نمکین است
آن خانه برانداز که در از صائب تبریزی غزل 2147
1. آن خانه برانداز که در خانه زین است
معمار تمنای من خاک نشین است
سبزی که مرا ساخته بیتاب از صائب تبریزی غزل 2148
1. سبزی که مرا ساخته بیتاب همین است
خضری که به آدم ندهد آب همین است
چشمی که نظرباز به آن طاق از صائب تبریزی غزل 2149
1. چشمی که نظرباز به آن طاق دو ابروست
دایم دو دل از عشق چو شاهین ترازوست
مرغی که رمیدن ز جهان بال از صائب تبریزی غزل 2150
1. مرغی که رمیدن ز جهان بال و پر اوست
از عرش گذشتن سفر مختصر اوست
عشق است که اکسیر بقا خاک از صائب تبریزی غزل 2151
1. عشق است که اکسیر بقا خاک در اوست
از هر دو جهان سیر شدن ماحضر اوست