پیچیدن سر از دو جهان افسر از صائب تبریزی غزل 2128
1. پیچیدن سر از دو جهان افسر عشق است
برخاستن از جان، علم لشکر عشق است
گردون صدف گوهر یکدانه از صائب تبریزی غزل 2129
1. گردون صدف گوهر یکدانه عشق است
خورشید جهانتاب، نگین خانه عشق است
دل در نظر مردم فرزانه از صائب تبریزی غزل 2130
1. دل در نظر مردم فرزانه بزرگ است
طفلان چه شناسند که دیوانه بزرگ است
خورشید ترا از خط شبرنگ از صائب تبریزی غزل 2131
1. خورشید ترا از خط شبرنگ وبال است
چون سایه قدم پیش نهد وقت زوال است
روشندل و دلبستگی تن چه از صائب تبریزی غزل 2132
1. روشندل و دلبستگی تن چه خیال است؟
خورشید و نظربازی روزن چه خیال است؟
جمعیت خاطر ز پریشانی از صائب تبریزی غزل 2133
1. جمعیت خاطر ز پریشانی عقل است
معموری این ملک ز ویرانی عقل است
شیرازه جمعیت مستان خط از صائب تبریزی غزل 2134
1. شیرازه جمعیت مستان خط جام است
آزاد بود هر که درین حلقه دام است
مأوای تو از کعبه و بتخانه از صائب تبریزی غزل 2135
1. مأوای تو از کعبه و بتخانه کدام است؟
ای خانه برانداز، ترا خانه کدام است؟
نقش به مراد دل ما خنده از صائب تبریزی غزل 2136
1. نقش به مراد دل ما خنده زخم است
نامی است عقیقی که پذیرنده زخم است
پیراهن گل چاک ز بیداد از صائب تبریزی غزل 2137
1. پیراهن گل چاک ز بیداد نسیم است
از خنده بی وقت دل پسته دو نیم است
طوطی ز سخن صیقل آیینه از صائب تبریزی غزل 2138
1. طوطی ز سخن صیقل آیینه جان است
آن را که سخن سبز کند خضر زمان است
درد تو به دلهای سبکروح از صائب تبریزی غزل 2139
1. درد تو به دلهای سبکروح گران است
تبخال بر آن لب گره رشته جان است