صبح امید من نفس سرد من از صائب تبریزی غزل 1903
1. صبح امید من نفس سرد من بس است
چشم سفید، روزن بیت الحزن بس است
زلف کج تو سلسله جنبان از صائب تبریزی غزل 1904
1. زلف کج تو سلسله جنبان آتش است
هندو همیشه در پی سامان آتش است
باغ و بهار چشم پر آب من از صائب تبریزی غزل 1905
1. باغ و بهار چشم پر آب من آتش است
ساقی و مطرب و می ناب من آتش است
با قرب یار رشته جان در از صائب تبریزی غزل 1906
1. با قرب یار رشته جان در کشاکش است
در عین بحر، موج همان در کشاکش است
از پیر گوشه گیری وسیر از صائب تبریزی غزل 1907
1. از پیر گوشه گیری وسیر از جوان خوش است
از تیر راستی و کجی از کمان خوش است
نقشم به باد داد، نگار از صائب تبریزی غزل 1908
1. نقشم به باد داد، نگار اینچنین خوش است
خونم به خاک ریخت، بهار اینچنین خوش است
ای دل تصور کمر یار نازک از صائب تبریزی غزل 1909
1. ای دل تصور کمر یار نازک است
باریک شو که رشته این کار نازک است
ترک خودی مراد ز قطع مراحل از صائب تبریزی غزل 1910
1. ترک خودی مراد ز قطع مراحل است
این بار هر کجا فتد از دوش منزل است
روی تو برق خرمن آسایش از صائب تبریزی غزل 1911
1. روی تو برق خرمن آسایش دل است
زلف تو تازیانه جانهای غافل است
آب حیات شبنم آن روی چون از صائب تبریزی غزل 1912
1. آب حیات شبنم آن روی چون گل است
عنبر خمیر مایه آن زلف و کاکل است
شاخی که چار فصل پر از میوه از صائب تبریزی غزل 1913
1. شاخی که چار فصل پر از میوه و گل است
دست ز کار رفته اهل توکل است
کام از تو هر که یافت سلیمان از صائب تبریزی غزل 1914
1. کام از تو هر که یافت سلیمان عالم است
دستی که در میان تو شد حلقه خاتم است