آن بلبلم که باغ و بهارم دل خودست از صائب تبریزی غزل 1879
1. آن بلبلم که باغ و بهارم دل خودست
آن طوطیم که آینه دارم دل خودست
دستی که ریزشی نکند شاخ بی برست از صائب تبریزی غزل 1880
1. دستی که ریزشی نکند شاخ بی برست
نخلی که میوه ای ندهد خشک بهترست
در بحر شعر، خامشی از لاف بهترست از صائب تبریزی غزل 1881
1. در بحر شعر، خامشی از لاف بهترست
دست بلند، حجت عجز شناورست
خال لب تو داغ دل آب کوثرست از صائب تبریزی غزل 1882
1. خال لب تو داغ دل آب کوثرست
پنهان تبسمت نمک شور محشرست
پرواز من به بال و پر تیغ و خنجرست از صائب تبریزی غزل 1883
1. پرواز من به بال و پر تیغ و خنجرست
هر زخم، مرغ روح مرا بال دیگرست
آن را که در وطن لب نانی میسرست از صائب تبریزی غزل 1884
1. آن را که در وطن لب نانی میسرست
سی شب ز ماه عید سرایش منورست
سرچشمه نشاط دل پاک گوهرست از صائب تبریزی غزل 1885
1. سرچشمه نشاط دل پاک گوهرست
تا دل شکفته است، سخن تازه و ترست
مردن به درد عشق به دنیا برابرست از صائب تبریزی غزل 1886
1. مردن به درد عشق به دنیا برابرست
با زندگی خضر و مسیحا برابرست
ما را کلاه فقر به افسر برابرست از صائب تبریزی غزل 1887
1. ما را کلاه فقر به افسر برابرست
سد رمق به ملک سکندر برابرست
دیوانه خموش به عاقل برابرست از صائب تبریزی غزل 1888
1. دیوانه خموش به عاقل برابرست
دریای آرمیده به ساحل برابرست
آزادگی به سلطنت جم برابرست از صائب تبریزی غزل 1889
1. آزادگی به سلطنت جم برابرست
دست ز کار رفته به خاتم برابرست
زلف معنبر تو به صد جان برابرست از صائب تبریزی غزل 1890
1. زلف معنبر تو به صد جان برابرست
این مصرع بلند به دیوان برابرست