به غم نشاط من خاکسار نزدیک از صائب تبریزی غزل 1701
1. به غم نشاط من خاکسار نزدیک است
خزان من چو حنا با بهار نزدیک است
ز خود برآ که سر کوی یار از صائب تبریزی غزل 1702
1. ز خود برآ که سر کوی یار نزدیک است
قرارگاه دل بیقرار نزدیک است
حضور سوخته عشق در دل تنگ از صائب تبریزی غزل 1703
1. حضور سوخته عشق در دل تنگ است
که آرمیده بود تا شرار در سنگ است
گرهگشای دل تنگ نغمه چنگ از صائب تبریزی غزل 1704
1. گرهگشای دل تنگ نغمه چنگ است
سهیل سیب زنخدان شراب گلرنگ است
جهان به راه شناسان دیده از صائب تبریزی غزل 1705
1. جهان به راه شناسان دیده ور تنگ است
فضای بادیه بر چشم راهبر تنگ است
به آه برق عنان من آسمان از صائب تبریزی غزل 1706
1. به آه برق عنان من آسمان تنگ است
که بر خدنگ قضا، خانه کمان تنگ است
دل رمیده ما را صدای پا از صائب تبریزی غزل 1707
1. دل رمیده ما را صدای پا سنگ است
بر آبگینه ما نقش آشنا سنگ است
نصیب اهل دل از چرخ بدگهر از صائب تبریزی غزل 1708
1. نصیب اهل دل از چرخ بدگهر سنگ است
که رزق نخل برومند از ثمر سنگ است
همیشه دیده سوزن ازان از صائب تبریزی غزل 1709
1. همیشه دیده سوزن ازان به دنبال است
که قبله نظرش رشته های آمال است
سرود مجلس ما جوش مستی از صائب تبریزی غزل 1710
1. سرود مجلس ما جوش مستی ازل است
بط شراب در اینجا خروس بی محل است
حضور عالم ایجاد در قرار از صائب تبریزی غزل 1711
1. حضور عالم ایجاد در قرار دل است
سفر اگر همه یک منزل است بار دل است
جهان و هر چه در او هست رونمای از صائب تبریزی غزل 1712
1. جهان و هر چه در او هست رونمای دل است
به هیچ جا نرود هر که آشنای دل است