حضور خاطر اگر در نماز از صائب تبریزی غزل 1677
1. حضور خاطر اگر در نماز معتبرست
امید ما به نماز نکرده بیشترست
دل شکسته به قرب خدای راهبرست از صائب تبریزی غزل 1678
1. دل شکسته به قرب خدای راهبرست
که شیشه چون شکند در دکان شیشه گرست
ترا ز جان غم مال ای خسیس از صائب تبریزی غزل 1679
1. ترا ز جان غم مال ای خسیس بیشترست
علاقه تو به دستار بیشتر ز سرست
به لب مباد رهش ناله ای از صائب تبریزی غزل 1680
1. به لب مباد رهش ناله ای که بی اثرست
گره شود به گلو گریه ای که بیجگرست
بهار عنبر شبها سفیده از صائب تبریزی غزل 1681
1. بهار عنبر شبها سفیده سحرست
خوشا کسی که ازین نوبهار بهره ورست
مگیر غفلت خود سهل اگر از صائب تبریزی غزل 1682
1. مگیر غفلت خود سهل اگر چه یک نظرست
که تخم دوزخ عالم گداز یک شررست
سپاه عقل کم و لشکر ایاغ از صائب تبریزی غزل 1683
1. سپاه عقل کم و لشکر ایاغ پرست
چه عشرتی است که پروانه کم، چراغ پرست
به دل چو کوه، گران گر چه از صائب تبریزی غزل 1684
1. به دل چو کوه، گران گر چه این کهن دیرست
غنیمت است که سیلاب ما سبکسیرست
ز سیم و زر نظر بی نیاز ما از صائب تبریزی غزل 1685
1. ز سیم و زر نظر بی نیاز ما سیرست
غبار خاطر ارباب فقر اکسیرست
به هر که می نگرم زیر چرخ از صائب تبریزی غزل 1686
1. به هر که می نگرم زیر چرخ دلگیرست
که میهمان لئیم از حیات خود سیرست
صفیر شهپر توفیق، حسن از صائب تبریزی غزل 1687
1. صفیر شهپر توفیق، حسن آوازست
کمند عشرت رم کرده رشته سازست
چو شبنم آن که درین بوستان از صائب تبریزی غزل 1688
1. چو شبنم آن که درین بوستان سحرخیزست
مدام ساغرش از صاف عیش لبریزست