دل به یک آه سراسر رو مژگان از صائب تبریزی غزل 1545
1. دل به یک آه سراسر رو مژگان شده است
مغز این نافه به یک عطسه پریشان شده است
دلم از کثرت پیکان تو آهن از صائب تبریزی غزل 1546
1. دلم از کثرت پیکان تو آهن شده است
تنم از ناوک دلدوز تو جوشن شده است
صحن گلزار ز گل کاسه پر از صائب تبریزی غزل 1547
1. صحن گلزار ز گل کاسه پر خون شده است
لب جو از شفق گل لب میگون شده است
نه ز خط حلقه بر اطراف رخت از صائب تبریزی غزل 1548
1. نه ز خط حلقه بر اطراف رخت بسته شده است
که نظرها به تماشای تو پیوسته شده است
از تب رشک تو خورشید هلالی از صائب تبریزی غزل 1549
1. از تب رشک تو خورشید هلالی شده است
طوبی از غیرت سرو تو خلالی شده است
از دل خم می گلرنگ به جام از صائب تبریزی غزل 1550
1. از دل خم می گلرنگ به جام آمده است
آفتاب عجبی بر لب بام آمده است
خط به گرد رخ آن سیم ذقن از صائب تبریزی غزل 1551
1. خط به گرد رخ آن سیم ذقن آمده است
مور در دست سلیمان به سخن آمده است
خارخاری که ز رفتار تو از صائب تبریزی غزل 1552
1. خارخاری که ز رفتار تو در دل مانده است
خس و خاری است که از موج به ساحل مانده است
حاصل دولت دنیا همه غفلت از صائب تبریزی غزل 1553
1. حاصل دولت دنیا همه غفلت بوده است
پرده خواب، سراپرده دولت بوده است
خط سبزی که به گرد رخ او از صائب تبریزی غزل 1554
1. خط سبزی که به گرد رخ او گردیده است
دفتر دعوی خورشید به هم پیچیده است
فلک پیر بسی مرگ جوانان از صائب تبریزی غزل 1555
1. فلک پیر بسی مرگ جوانان دیده است
این کمان پشت سر تیر فراوان دیده است
سخن عشق کسی کز لب ما نشنیده از صائب تبریزی غزل 1556
1. سخن عشق کسی کز لب ما نشنیده است
بوی پیراهن یوسف ز صبا نشنیده است