شور شیرین سخنان در به از صائب تبریزی غزل 1498
1. شور شیرین سخنان در به هم آمیختن است
سرمه ناله زنجیر ز هم ریختن است
گریه ابر بهار از دل پر از صائب تبریزی غزل 1499
1. گریه ابر بهار از دل پر درد من است
چهره زرد خزان از نفس سرد من است
این چه لطف است که با یار از صائب تبریزی غزل 1500
1. این چه لطف است که با یار وفادار من است
که به من همسفر و خانه نگهدار من است
عشق سرمایه تسکین دل زار از صائب تبریزی غزل 1501
1. عشق سرمایه تسکین دل زار من است
خانه پرداز جهان خانه نگهدار من است
سیل درمانده کوتاهی دیوار از صائب تبریزی غزل 1502
1. سیل درمانده کوتاهی دیوار من است
بی سرانجامی من خانه نگهدار من است
مانع مستی غفلت دل هشیار از صائب تبریزی غزل 1503
1. مانع مستی غفلت دل هشیار من است
پادشاه شب من دیده بیدار من است
موج سنبل ز پریشانی پرواز از صائب تبریزی غزل 1504
1. موج سنبل ز پریشانی پرواز من است
گل برافروخته شعله آواز من است
شور دریای سخن از دل پر از صائب تبریزی غزل 1505
1. شور دریای سخن از دل پر جوش من است
قفل گنجینه معنی لب خاموش من است
نفس سوخته شمع سر بالین از صائب تبریزی غزل 1506
1. نفس سوخته شمع سر بالین من است
مهر خاموشی من جام جهان بین من است
دخل و تحسین بجا باعث احیای از صائب تبریزی غزل 1507
1. دخل و تحسین بجا باعث احیای من است
هر که را درد سخن هست مسیحای من است
تا جنون انجمن افروز دل از صائب تبریزی غزل 1508
1. تا جنون انجمن افروز دل خونین است
دیده شیر مرا شمع سر بالین است
عقل نخلی است خزان دیده از صائب تبریزی غزل 1509
1. عقل نخلی است خزان دیده که ماتم با اوست
عشق سروی است که سرسبزی عالم با اوست