نوبهار خط آن غنچه دهن از صائب تبریزی غزل 1474
1. نوبهار خط آن غنچه دهن در پیش است
دل مجروح مرا سیر ختن در پیش است
از دل خونشده ام چهره جانان از صائب تبریزی غزل 1475
1. از دل خونشده ام چهره جانان داغ است
از کباب تر من آتش سوزان داغ است
هر چه جز گوهر عشق است درین از صائب تبریزی غزل 1476
1. هر چه جز گوهر عشق است درین بحر کف است
هر حیاتی که نه در عشق سرآید تلف است
ناله سوخته جانان به اثر از صائب تبریزی غزل 1477
1. ناله سوخته جانان به اثر نزدیک است
دست خورشید به دامان سحر نزدیک است
عشق را از دل سودازده ما از صائب تبریزی غزل 1478
1. عشق را از دل سودازده ما ننگ است
این پلنگی که با سایه خود در جنگ است
در بهاران سر مرغی که به از صائب تبریزی غزل 1479
1. در بهاران سر مرغی که به زیر بال است
از دم سرد خزان ایمن و فارغبال است
سبزی نه فلک از چشم گهربار از صائب تبریزی غزل 1480
1. سبزی نه فلک از چشم گهربار دل است
آب این مزرعه از دیده بیدار دل است
آنچنان بلبل من واله و از صائب تبریزی غزل 1481
1. آنچنان بلبل من واله و حیران گل است
که شکاف قفسم چاک گریبان گل است
پشت دست تو به از آینه روی از صائب تبریزی غزل 1482
1. پشت دست تو به از آینه روی گل است
گرد دامان تو جان بخش تر از بوی گل است
دل ز خال لب منظور گرفتن از صائب تبریزی غزل 1483
1. دل ز خال لب منظور گرفتن ستم است
دانه را از دهن مور گرفتن ستم است
بزم عالم ز دل خون شده ما از صائب تبریزی غزل 1484
1. بزم عالم ز دل خون شده ما گرم است
مجلس عیش به یک شیشه صهبا گرم است
برق خاشاک گنه، روزه تابستان از صائب تبریزی غزل 1485
1. برق خاشاک گنه، روزه تابستان است
دود این آتش جانسوز به از ریحان است