چه پروا از منوچهر آتشی اشعار پراکنده 44

1 چه پروا

2 بادبان از ورق پاره ها داریم

3 و دفتری قطور در گریبان

4 می رانیم

5 بر موجزار حادثه

6 شعر بر کاغذ نوشه می شود اما

7 نفس

8 ظرطه در غزل ما وزنده است

9 و باد

10 به شرط کرانه ما

11 معنا می شود

12 چه پروا

13 بادبان از ورق پاره ها کرده ایم

14 و ورق پاره پر شعر

15 شعر پر اندیشه

16 و اندیشه از نفس ما که شرطه دریاهای ظلمانی است

17 می وزد

18 نفسی که توفان ها را

19 آرام می کند

20 و دریا را

21 به خلیج های خلوت

22 یدک می کشد

23 چه پروا

24 باد گو بنالد و بپیچد بر خود

25 دریا در دفترهای ماست