کو کنار از بس فزع از عنصری بلخی قصیده-قطعه 61
1. کو کنار از بس فزع داروی بیخوابی شود
گر برافتد سایۀ شمشیر تو بر کو کنار
گشاده دارد بر زایرش از عنصری بلخی قصیده-قطعه 62
1. گشاده دارد بر زایرش دوازده چیز
بدان صفت که نماند بجز بیک دیگر
نیست مانی ابر پس از عنصری بلخی قصیده-قطعه 63
1. نیست مانی ابر پس چون باغ ازو ارتنگ شد
نیست آزر باد پس چون باغ ازو شد پرنگار
ز غیشه خوردن و از از عنصری بلخی قصیده-قطعه 64
1. ز غیشه خوردن و از بی جوی و بی آبی
گیای کو به چنان بود چون گیای شکر
وگر چو گرگ نپوید از عنصری بلخی قصیده-قطعه 65
1. وگر چو گرگ نپوید سمندش از گرگانج
کی آرد آن همه دینار و آن همه زیور
چورای کوره و داود از عنصری بلخی قصیده-قطعه 66
1. چورای کوره و داود و نامور چیپال
چو دلهرا بخرو و دو صد هزار دگر
دلش نگیرد ازین کوه از عنصری بلخی قصیده-قطعه 67
1. دلش نگیرد ازین کوه و دشت و بیشه و رود
سرش نپیچد از این آب کند و لوره وخر
ملک چو اختر و گیتی از عنصری بلخی قصیده-قطعه 68
1. ملک چو اختر و گیتی سپهر و در گیتی
همیشه باید گشتن چو بر سپهر اختر
بشاهنامه همی خوانده از عنصری بلخی قصیده-قطعه 69
1. بشاهنامه همی خوانده ام که رستم زال
گهی بشد ز ره هفتخوان بمازندر
چگونه کرد مر آن دلهرای از عنصری بلخی قصیده-قطعه 70
1. چگونه کرد مر آن دلهرای بیدین را
نشانش چون کند از باز پیش در لوکر
چگونه گیرد پنجاه از عنصری بلخی قصیده-قطعه 71
1. چگونه گیرد پنجاه قلعۀ معروف
یکی سفر که کند در نواحی لوهر
بلفظ هندو کالنجر از عنصری بلخی قصیده-قطعه 72
1. بلفظ هندو کالنجر آن بود معنیش
که آهن است و بدو هر دم از فساد خبر