چو ده دهی(؟) که بد از عنصری بلخی قصیده-قطعه 73
1. چو ده دهی(؟) که بد و نیک وقف بود برو
به زنگبار و به هند و به سند و چالندر
تو چگونه رهی که دست از عنصری بلخی قصیده-قطعه 74
1. تو چگونه رهی که دست اجل
بر سر تو همی زند سر پاس
تاسه گردم ترا چو از عنصری بلخی قصیده-قطعه 75
1. تاسه گردم ترا چو حق شنوی
من نگویم رواست شوتوبتاس
بلبل همی سرآید چون از عنصری بلخی قصیده-قطعه 76
1. بلبل همی سرآید چون بارید
قالوس و قفل رومی و جالینوس
خود فزاید همیشه از عنصری بلخی قصیده-قطعه 77
1. خود فزاید همیشه مهر فروغ
خود نماید همیشه گوهر اخش
تو نبینی که اسب توسن از عنصری بلخی قصیده-قطعه 78
1. تو نبینی که اسب توسن را
بگه نعل بر نهند لبیش
دندان و عارض بتم از عنصری بلخی قصیده-قطعه 79
1. دندان و عارض بتم از من ببرد هوش
کاین در نوش طعمست ، آن ماه مشکپوش
خود فزاید همیشه از عنصری بلخی قصیده-قطعه 80
1. خود فزاید همیشه گوهر اخش
خود فزاید همیشه مهر فروغ
کجا من چشم دارم بر از عنصری بلخی قصیده-قطعه 81
1. کجا من چشم دارم بر سخایت
گل لاله نروید از سماروغ
ای گرفته کاغ کاغ از عنصری بلخی قصیده-قطعه 82
1. ای گرفته کاغ کاغ از خشم ما همچون کلاغ
کوه و بیشه جای کرده چون کلاغ کاغ کاغ
ناید زور هزبر و پیل از عنصری بلخی قصیده-قطعه 83
1. ناید زور هزبر و پیل ز پیشه
ناید بوی عبیر و گل ز سماروغ
گرفتم بجایی رسیدی از عنصری بلخی قصیده-قطعه 84
1. گرفتم بجایی رسیدی بمال
که زرّین کنی سندل و سندلک