رباعیات عنصری بلخی

1 ای شب نکنی اینهمه پرخاش که دوش راز دل من مکن چنان فاش که دوش

2 دیدی چه دراز بود دوشینه شبم هان ای شب وصل آنچنان باش که دوش

1 چون بگشائی بخنده آن چشمۀ نوش شکر بفغان آید و پروین بخروش

2 وز چشم بدش در آن دو زلفین بپوش کو غارت کرد کلبۀ مشک فروش

1 خورشید خراسان و خدیو زابل از نخشب و کش بهار گردد کابل

2 غل بر یبغو نهاد و پل بر جیحون جیحون به پل دارد و یبغوی به غل

1 هم غالیه زلفینی و هم سیم اندام هم روی نکو داری و هم نیکونام

2 دو لب چو مدام داری و زلف چو دام من مانده بدام دایم از بهر مدام

1 سه چیز ببرد از سه چیز تو وصال از رخ گل و از لب مل و از روی جمال

2 سه چیز ببرد از سه چیزم همه سال از دل غم و از رخ نم و از دیده خیال

1 گفتم صنما پیشۀ تو ؟ گفت : ستم گفتم نگری بغمگنان ؟ گفتا : کم

2 گفتم که بزر بوسه دهی ؟ گفت : دهم گفتم بجز از بوسه دهی ؟ گفت : نعم

1 خوش خو دارم بکار ، بدخو چکنم چون هست هنر نگه به آهو چکنم

2 چون کار گشاده گشت نیرو چکنم با زشت مرا خوشست نیکو چکنم

1 بفروختمت سزد بجان باز خرم ازران بفروختم گران باز خرم

2 یاری خواهم ز دوستان ای دلبر تابو که ترا ز دشمنان باز خرم

1 ای دل ز وصال تو نشانی دارم وی جان ز فراق تو امانی دارم

2 بیچاره تنم همه جهان داشت بتو و اکنون بهز ار حیله جانی دارم

1 شبها چو ز روز وصل او یاد کنم تا روز هزار گونه فریاد کنم

2 ترسم که شب اجل امانم ندهد تا باز بروز وصل دل شاد کنم