رباعیات عنصری بلخی

1 بر آتش هجر عمری ار بنشینم خاک در تو همی بدل بگزینم

2 از باد همه نسیم زلفت بویم در آب همه خیال رویت بینم

1 ای دل چو بغمهای جهان درمانم از دیده سرشکهای رنگین رانم

2 خود را چه دهم عشوه یقین میدانم کاندر سر دل بآخر جانم

1 راز تو ز بیم خصم پنهان دارم ور نه غم و محنت تو چندان دارم

2 گویی که ز دل دوست نداریم همه آری ز دلت ندارم از جان دارم

1 گفتم که چرا چو ابر خونبارانم گفت از پی آنکه چون گل خندانم

2 گفتم که چرا بی تو چنین پژمانم گفت از پی آنکه تو تنی من جانم

1 گفتم که چه نامی ای پسر ؟ گفتا : غم گفتم نگری بعاشقان ؟ گفتا : کم

2 گفتم بچه بسته ای مرا ؟ گفت : بدم گفتم چه بود پیشۀ تو ؟ گفت : ستم

1 من صورت تو بدیده اندر دارم کز دیده همی برخ برش بنگارم

2 چندان صنما ز دیدگان خون بارم تا صورت تو ز دیده بیرون آرم

1 باید که تو اینقدر بدانی بیقین کان کو چو تویی برآرد از خاک زمین

2 ناخواسته داد آنچه بایست همه ناگفته دهد هر آنچه آید پس از این

1 دیدار بدل فروخت نفروخت گران بوسه با جان فرو شد و هست ارزان

2 آری چو چنان ماه بود بازرگان دیدار بدل فروشد و بوسه بجان

1 سیب و گل و سیم دارد آن دلبر من سیبش ز نخ و گل دو رخ و سیمش تن

2 بنگر برخ و دو زلف آن سیم ذقن تا لاله بخروار بری ، مشک بمن

1 در عشق تو پای کس ندارد جز من در شوره کسی تخم نکارد جز من

2 با دشمن و با دوست بدت می گویم تا هیچ کست دوست ندارد جز من