رباعیات عنصری بلخی

1 بگرفت سر زلف تو رنگ از دل تو نزدود وفا و مهر زنگ از دل تو

2 تا کم نشود کبر پلنگ از دل تو موم از دل من برند و سنگ از دل تو

1 آمد به سمرقند شه از رغم عدو اینک ملک مشرق بدخواهش کو

2 گریبغو و جیحونش نظر دید افزون پل بر جیحون نهاد و غل بر یبغو

1 ای تیره شده آب بجوی تو ز تو وز خوی تو بر نخورد روی تو ز تو

2 عشاق زمانه را فراغت داده است روی تو ز دیگران و خوی تو ز تو

1 وز دست همی در گذرد کارم ازو آن دل که بدست بت گرفتارم ازو

2 بیزار شدست از من و من زارم ازو دل نه ، اما هزار درد دل دارم ازو

1 با روز رخ تو گرچه ای دوست چو ماه از روز و شب جهان نبودم آگاه

2 بنمود چو چشم بد فروبست آن ماه شبهای فراق تو مرا روز سیاه

1 آیا که مرا تو دستگیری یا نه فریاد رسی باین اسیری یا نه

2 گفتی که ترا ببندگی بپذیرم خدمت کردم گر بپذیری یا نه

1 چون مهره بروی تخته نردیم همه گاهی جمعیم و گاه فردیم همه

2 سرگشتۀ چرخ لاجوردیم همه تا درنگرید درنوردیم همه

1 گفتم چشمم کرد بزلف تو نگاه چون گشت دلم برنگ زلف تو سیاه

2 گفت او نبرد مگر به بیراهی راه زیرا که نگیرد آن لب او را بگناه

1 از چهره و حسنشان همی تابد ماه بر ماه شکسته زلفشان گیرد راه

2 با چهرۀ اینچنین بتان دلخواه من چون دارم خویشتن از عشق نگاه

1 منگر تو بدو تا نشود دلت از راه ور سیر شدی ز دل برو کن تو نگاه

2 ور درد نخواهی تو برو عشق مخواه عشق ار خواهی مکن دل از درد تباه