رباعیات عنصری بلخی

1 ای ماه بروی لاله رنگ آمده ای از سینه و دل حریر و سنگ آمده ای

2 گر تو بدهان و چشم تنگ آمده ای دلتنگ چرایی ؟ نه بجنگ آمده ای

1 ای روی تو چشم حسن را بینایی یغماست مرا قبله گر از یغمائی

2 خندان گل سرخی و بت گویائی زینست که از بتان تو بی همتائی

1 رخ پاکتر از ضمیر صادق داری زلفین سیه چون دل فاسق داری

2 بر خویشتنم بدین دو عاشق داری مؤمن سخن و وفا منافق داری

1 گر زلف تو سال و ماه لرزان بودی عنبر ببها همیشه ارزان بودی

2 ور نه رخ تو بزلف پنهان بودی روز و شب ازو بنور یکسان بودی

1 خوبی ز رخ تو بر گرفته است پری رفتن ز تو آموخت مگر کبک دری

2 جان شده را بمردگان باز بری گوئی که دم پیمبر بی پدری

1 ای کاش من آن دو زلف عنبر برمی تا بر رخ او زمان زمان بگذرمی

2 ای کاش من آن دو لعل چون شکرمی تا از دهن نوش تو می بر خورمی

1 شمشاد قد و نوش لب و عاج بری سنگین دل و سیمین ذقن و زر کمری

2 هم سرو روان و هم بت کاشغری مر حورا را تو سخت نیکو پسری

1 بر لاله ز مشگ زلف را گاه زدی وز شب دو هزار حلقه بر ماه زدی

2 بر غالیه ای ماه رهی راه زدی وین راه بدان دو زلف کوتاه زدی

1 چون بر پائی بسرو سیمین مانی چون بنشینی بماه و پروین مانی

2 آزاده بتا بدیده و دین مانی وز شیرینی بجان شیرین مانی

1 بر شست دو زلف حلقه بست آوردی تا چون ماهی دلم بشست آوردی

2 اینوقت می از کجا بدست آوردی بی باده همش ز غمزه مست آوردی