گر تو کلاه کج نهی، از امیرخسرو دهلوی غزل 1084
1. گر تو کلاه کج نهی، هوش ز ما شود مگر
ور شکنی به بر قبا، کر ته قبا شود مگر
ای ز چون تو بت شده، از امیرخسرو دهلوی غزل 1085
1. ای ز چون تو بت شده، صد پارسا زنار دار
آفتابی، روی ما در قبله دیدار دار
ای چراغ جانم از شمع از امیرخسرو دهلوی غزل 1086
1. ای چراغ جانم از شمع جمالت نور دار
بارک الله، چشم بد زان روی زیبادور دار
یا رب، این ماییم از از امیرخسرو دهلوی غزل 1087
1. یا رب، این ماییم از آن جان و جهان افتاده دور
سایه وار از آفتابی ناگهان افتاده دور
گر هنر داری مرنج، از امیرخسرو دهلوی غزل 1088
1. گر هنر داری مرنج، ار کم نشینی بر ستور
زیر عیسی خر نگر، زیر خزان یکران تور
یا رب، آن رویست یا از امیرخسرو دهلوی غزل 1089
1. یا رب، آن رویست یا گلبرگ خندان در نظر
یا رب، آن بالاست یا سرو خرامان در نظر
ای ترا در زیر هر لب از امیرخسرو دهلوی غزل 1090
1. ای ترا در زیر هر لب شکرستانی دگر
جز لبت ما را نمک ندهد نمکدانی دگر
پرتو خورشید بین تابنده از امیرخسرو دهلوی غزل 1091
1. پرتو خورشید بین تابنده از روی قمر
شاد باش، ای روشنی روی نیکوی قمر
می نیاید چشم من بر از امیرخسرو دهلوی غزل 1092
1. می نیاید چشم من بر آستان او گذر
دولت دستی که دارد در میان او گذر
خوش بود باده گلرنگ از امیرخسرو دهلوی غزل 1093
1. خوش بود باده گلرنگ در ایام بهار
خاصه در سایه گلهای تر اندام بهار
یکی امروز سر زلف پریشان از امیرخسرو دهلوی غزل 1094
1. یکی امروز سر زلف پریشان بگذار
شانه تا کی بود انگشت به دندان بگذار
زلفت از باد دگر باشد از امیرخسرو دهلوی غزل 1095
1. زلفت از باد دگر باشد و از شانه دگر
هست یک فتنه لبت، نرگس مستانه دگر